Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
2
CHORÓBPASOŻYTNICZYCH
LECZENIEIPROFILAKTYKA
DIAGNOSTYKA,
DIAGNOSTYKA–WYKRYWANIEPASOŻYTÓW
Abymócwdrożyćodpowiednieleczenieprzeciwpasożytnicze,koniecznejestpo-
twierdzeniezarażeniaiokreśleniegatunkupasożyta.Obecniewdiagnostycepa-
razytologicznejstosujesięwielemetod,któredobierasięodpowiedniodopodej-
rzewanejparazytozy.Wykorzystywanesąmetodymikroskopowe(bezpośrednie),
serologiczneimolekularne(pośrednie)orazhodowleinvitrolubinvivo.
Materiałdiagnostycznynajczęściejstanowią:kał,krew,mocz,treśćdwunastni-
cy,płynmózgowo-rdzeniowylubbioptaty(np.wątroby,mięśni,płuc)(tab.2.1),
którenależyjaknajszybciejdostarczyćdolaboratorium.
Formrozwojowychpasożytówposzukujesięwpobranymmaterialemetodamima-
kroskopowymilubmikroskopowymi.Istotnajestznajomośćcykliżyciowychpaso-
żytów,np.jajapasożytówwkalezarażonejosobypojawiająsiępoupływieokreślo-
negoczasuodzarażenia,niekiedyjesttokilkamiesięcy.
Podstawowąmetodąidentyfikacjipasożytówjestbadaniemikroskopowe.Tąme-
todąrozpoznajesięstadiarozwojowepierwotniaków(ryc.2.1),jajaprzywr,ta-
siemcówinicieni(ryc.2.2)orazczłonytasiemcówzawartewkale,rzadziejskolek-
sy(ryc.2.3).Wmetodziemikroskopowejstosujesiępreparatyniebarwione(np.
wdiagnostycepełzakowicy,giardiozyirzęsistkowicy)lubbarwione:trichromem
(np.wdiagnozowaniupełzakowicy),metodąGiemsy(np.wrozpoznawaniumala-
rii)bądźmetodąZiehla–Neelsena(np.rozpoznawaniekryptosporydiozy).
17
