Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wdługiewieczoryzimowe.Czytaniejestpożywieniem
umy​słu,jakchlebjestpo​ży​wie​niemciała.
Wtychdniachprzybędędopana,abycizaproponować
innegorodzajudzierżawę,bardzorozpowszechnioną
wAme​ryce.
Polegaonanapodzialedochodówpomiędzy
dzierżawcąawłaścicielem.Uważamtozabardzodobre
inadewszystkozaspra​wie​dliwe.
Prze​sy​łampanuukłonyipo​zo​stajęzprzy​jaź​nią.
Ho​no​riuszGil​bert
miesz​ka​niecFi​la​del​fii
–Ho!Ho!–zawołałPitou–tojestprawdziwiepięknie
na​pi​sane!
–Prawda?–po​wie​działBil​lot.
–Prawda,kochanyojcze–rzekłaKatarzyna–wątpię
tylkobardzo,czynaczelnikżandarmeriibędzietego
sa​megozda​nia?
–Dla​czego?
–BodajżetenlistmożenarazićidoktoraGilberta,
icie​bietakże,mójoj​cze.
–E!–mruknąłBillot–tysiętamzawszeczegoś
obawiasz.KsiążeczkajestipracadlaciebiePitou:
bę​dzieszjączy​tałwie​czo​rami.
–Awednie?
–Wedniebę​dzieszpa​sałkrowyiba​rany.Maszksiążkę.
Billotwyciągnąłzkieszenimałą,czerwonooprawną
broszurkę,którychwtejepocemasęwydawano
po​ta​jem​nie.
Au​torna​ra​żałsięnaga​lery.
–Przeczytajnominajpierwtytuł,mójPitou,abym