Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–toopóź​nie​nie,niejestna​tu​ralne.
–Cicho,tchórzu,iprzeczytajrozprawędoktora–fuknął
dzierżawca–przeczytajją,astanieszsięnietylko
uczo​nym,aleiczło​wie​kiem,coważ​niej​sze.
Pitouwziąłksiążkępodpachęztakuroczystąminą,
żedoresztyzjed​nałso​bieserceBil​lota.
–Ate​raz–po​wie​działtenostatni–czyja​dłeśobiad?
–Nie,panie–odpowiedziałPitouztąsamąnapół
religijną,anapółbohaterskąpostawą,jakąprzybrał
odczasu,gdypo​wie​rzonamuzo​stałaksiążka.
–Wypędzonogowłaśniepodczasobiadu–wtrąciła
młodadziew​czyna.
–Azatem–powiedziałdzierżawca–idźdomatkiBillot
ipo​prośoobiad,aodju​traza​cznieszpra​co​wać.
Pitouwymownymspojrzeniempodziękowałdobremu
człowiekowiipoprowadzonyprzezKatarzynęudałsię
dokuchni,zostającejpodwyłącznymzarządempani
Bil​lot.