Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Pamięta,jaksięchowawnamiociezkoca,atatajejszuka.
–GdziejestTereska?GdziejestTereska?
Iznowudelektujesięwspomnieniem.Wyciąga.Wącha.Wsłuchuje
sięwśladyjegosłów.
–JestmojaTereska!Jest!
Ipamiętajegozapach.Jegonieogolonypoliczek.Ito,jakłapie
jąipodnosipodsamsufit.ITereskafruwanadnamiotem,fruwanad
jegogłową,piszczyzradości.
–GdziemojaTereska?
Tereskajużtuniemieszka!
Ijuż.Koniecwspomnienia.Niepamiętanicwięcej.Anitego,jak
wyglądał.Anitego,jakżył.Anitego,jakumarł.Najbardziej
naświecieTereskaboisię,żezapomni.Żegrzybporastającyściany
mieszkaniadobierzesięrównieżdojejwspomnieńiżetobędzie
koniec.
–Niemożesztegopamiętać–miałaśtylkodwalata.
AleTereskapamiętała,bozapominanieniebyłojejmocnąstroną.
Niepotrafiłaprzezcałeżyciezapomniećwielusprawizdarzeń.Ale
najbardziejnaświecieniepotrafiłazapomniećswojegoojca.Jejdrugi
ojciecbyłjeszczewiększyodpierwszego.Nooczywiściedopóki
chodziłnanogach.Powypadkubyłoinaczej.Tendrugiojciecprzez
pierwszelataichwspólnegożyciastarałsięzewszystkichsił
zapomniećoistnieniuTereski,aonaodpłacałamusiętymsamym.
Wszelkiepróbyprzecięciasięichścieżekgdzieśwmieszkaniu
kończyłysięźle.ZwykledlaTereski.Awłaściwiezawsze.Był
szturchana,popychana,kopana.Tegoteżniepotrafiłazapomnieć.Ani
tego,jakbardzostarałasięukryćmałegokociakaznalezionego
napodwórku.Koteksiedziałnaskrajukałużyizamarzałrazem
zbrunatnąwodą.
–Jużdobrze,jużdobrze.–DrżyTereskanadkotkiemipatrzy
