Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
tozmieniłiotworzyłgranicedlaposiadaczypaszportów
idewiz,alemotywacjaniebyłaażtaksilna,żebysię
uczyćjęzyków.Dotejgrupymałozmotywowanych
absolwentówszkółwyższychnależałniewątpliwiemój
teść.Aledziękijegoignorancjijęzykowejzawszeczuję
miłeciepełko,bochociażwtymjednympunkciejestem
lepszaodpanaHenrykaCisowskiego.
Twójojciecmożeniejestnajlepszymteściem,
natomiastzawszebyłinadaljestidealnymdziadkiem.
Nierazodnosiłamwrażenie,żewięcejuczuciażywił
downukówniżdosyna.Możedlatego,żejeszczenie
zdążyligorozczarować?Henrykmawsobieduże
pokładywyrozumiałości,cierpliwościioddania,ale
ukierunkowanejedynienawnuków,bowstosunku
doinnychludzinieposiadaichzagrosz.Zawszebył
bardzosurowymiwymagającymojcem,teściem
iszefem,aledziadkiemjestcudownym.Naszedzieci
goubóstwiają.
Równieżteraz,widzącdziadka,rzucająsięnaniegojak
piesnaswojegopana.
–Dziadziusiu,zobacz,jakiobrazeknarysowałam.
TonaszFiluś.–Karinkapokazujecoś,cobardziej
przypominakozęniżkota.–Ładny?
–Bardzo.Ibardzopodobnydowaszegokotka.Teżjest
czarny.
Rzeczywiściewtymmarację,bopodobieństwo
zostałozachowanetylkopodwzględemkolorystycznym.
–Dziadziusiu,przeszedłemtrzecietapwgrze,którą
miostatniokupiłeś–chwalisięIgor.
–Tak?Niemożliwe!Jabymwżyciutegoniezrobił.
Iwtymrównieżmaracjęmójteść,bonieumie
przejśćżadnegoetapu.Takjakja.
–Ubierajciesię,jedziemydoKalwariidowujkaicioci–
