Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
odpuści:
–Rzućtonapodłogę!–krzykniepierwszydozorca.
–Nakolana!–krzykniedrugi.
–Ręcenaścianę!–krzykniestrażnikzpsem.
–Dłońmiwmojąstronę!
Piescałyczasszczeka.
Pozycjanakolanach,zgłowąopartąościanęirękami
przyłożonymiwtymmiejscu,gdzienormalniludzienoszą
zegarki,przypominałabędzia...
Pieszaszczekatużnadmoimuchem.Życiebez
nikotynypozwolimipoczućzpyskastrażnikazapach
barszczu,którytroskliważonanałożyłamudosłoika
dopracy.Chociażktobyżyłztakimiciotami...
tonajprawdopodobniejbarszczodmamuśki.
Dokładniewtejchwilipiesmocnozłapiemnie
przednimizębamizaprawybok–zawszewtosamo
miejsce,alebezkrwi.Popewnymczasiepojawisiętam
siniak,abólpotakimugryzieniustaniesięnie
dozniesienia.
Wśrodkuzastukadrewnianymłotek,wydającwesoły
twistnakafelkachkibla.Piesdalejbędzieujadałnacały
korytarz.
Stanęwnierównymszeregumojegoplutonu,rozejrzęsię
isprawdzę,czyniedajBóg,kogośnieubyło...Chyba
wszyscy.Wszeregupierwszegoplutonubędąsię
wydurniaćbialiChorwaci.
–Cichotam–skrzywisięByk.
–Przyzwyczailisiędotakiegowołaniawgórach
zjednejwioskidodrugiej,nijakdonichniedociera,
żetuniegóry.–Chlapnębezzastanowienia.
–Kogojatusłyszętakiegomądregonakorytarzu?
