Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
1.
UNiWERSUMDEBATY.SŁOWOWSTęPNE
3.3.Wymiarspołeczny
11
Debatawwymiarzespołecznymjestotwartaczasowoiprzestrzennie.Angażujeduże
grupyuczestnikówdowyrażaniaopiniiwmediachtradycyjnych,społecznościowych,
wbezpośrednichspotkaniach.Naprocesdebatowanianp.nadkwestiąparytetów,euta-
nazji,edukacjiseksualnejwszkołachitd.składasięwielepojedynczychzdarzeń.Debata
wspołecznymkontekściesłużydorozwiązywaniakonfliktówiwypracowywaniarozwią-
zańwdemokratycznymspołeczeństwie(Kampkawtymtomie).Wtymobszarzeistotne
sątakiepojęcia,jak:opiniapubliczna,sferapubliczna,społeczeństwoobywatelskie,ale
takżeodniesieniadoinnychzjawiskspołeczno-językowych,takichjak:dyskusja,dyskurs
ideliberacja.Dobrymprzykłademzastosowaniadebatzpoziomupierwszego(edukacyjno
-konkursowego)napoziomietrzecim(społecznym)jestrozdziałKrzysztofMączki(wtym
tomie),któryobrazujepraktyczneużyciedebatykonkursowejjakonarzędziakonsultacji
społecznych.Zarównoobserwatorzy,jakiuczestnicydebatwskazują,że:
(1)sąoneefektywnymnarzędziemedukacyjnymwodniesieniudotematówspo-
łecznieistotnych;
(2)rozwijająumiejętnośćzajmowaniastanowiskorazdobieraniaargumentów;
(3)ucząkrytycznegoilogicznegomyślenia;
(4)kształcąumiejętnośćwchodzeniawmerytorycznydialog.
Jeślijednakprzełożyćformułędebatynagruntzarządzaniasamorządemzwykorzy-
staniemkonsultacjispołecznych,możnajejużyćnp.jakosposobudorzeczowejilustracji
istniejącegosporulubpróbyjegorozwiązania.Debatywwymiarzespołecznymodzwier-
ciedlająstannapięćwspołeczeństwie,aletakżewzorcezachowańzaczerpniętezeduka-
cjiinstytucjonalnej,środowiskowej,medialnej.Należyprzypuszczać,żenakształtdebaty
publicznejmiałybywpływpraktykizwymiaruedukacyjno-konkursowego.Gdybyprzy-
jąć,żedużaczęśćmłodzieżyzetknęłabysięzustrukturyzowanądebatąizdołałabyuwew-
nętrznićdobrewzorcezachowań,dałobytoszansenawprowadzaniewłaściwychpraktyk
komunikacyjnychdodebatywwymiarzespołecznym.
Samodebatowaniejesttendencją,zdolnościąkomunikacyjnąnabytąwprocesie
edukacyjnymiuczestnictwiewśrodowiskuzmediatyzowanejdeliberatywności.Jestteż
wyrazemwolnościsłowaiszczególniepożądanąswobodąobywatelskąwsystemachpań-
stwowych,któreuzyskałyjąpodługimokresiebrakuwolności.Takasytuacjadotyczy
m.in.PolskiiinnychkrajówEuropyŚrodkowo-Wschodniej.Wypracowaniestandardów
uczestnictwawdebaciejestzadaniemciąglerealizowanymiwymagającymorganizacyj-
negonamysłu.
Wartoodnotowaćpojawiającesięwkrajachzachodnichsygnałytendencjiodwrotnej
isprzeciwwobecpochwałydebaty.WpracachDeborahFlick(1998)iDeborahTannen
(1998)znajdziemydiagnozętkwiącegowkulturzesporuspołeczeństwaZachodu.Odeba-
ciemówisiętujakoochorobiedyskursu,którajestodpowiedzialnazatworzeniedys-
funkcjonalnychzwyczajówkomunikacyjnych.Metaforachoroby:Cdis-ease)
,mawskazywać
natrudnościwutrzymaniudobrostanukomunikacjispołecznej(Busmek2009:4-5).
Znamienne,żeautorkiokreślajątendencjęwykorzystywaniadebatywkomunikacji
publicznejczykulturędebatyjakocichegoiniewidzialnegozabójcę(Flick1998).Kulturę
