Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
1.3.Luminancja
35
gdzieprzyjętoprzybliżenieźródłaLamberta,abywyprowadzićLprzed
znakcałki.Dlaźródełnielambertowskichpowyższacałkaprzyjmujestałą
proporcjonalnościróżnąodπ.
Rys.1.12.Mocpromieniowaniaprzenoszonaodźródładodetektora
Wceluuproszczeniarozważańprzyjmiemy,żekąt
q
sjestrównyzeru.
Wówczas,zgodniezkonfiguracjągeometrycznąźródłaidetektorapoka-
zanąnarys.1.12,kątbryłowydetektorawynosi
Ω
d
=
A
r
d
2
i
(1.18)
Mnożąctenkątbryłowyprzezpowierzchnięźródłailuminancjęźródła,
otrzymujemymocpromieniowaniapadającegonadetektor
Φ
d
=
LA
s
Ω
d
=
LAA
r
s
2
d
=
L
Ω
s
A
d
i
(1.19)
Widzimywięc,żestrumieńpromieniowaniajestwyrażonyprzezluminan-
cjęźródłapomnożonąprzeziloczynA
d
Ω
s.Trzebajednakpamiętaćoogra-
niczeniachztymzwiązanych:przybliżeniumałychkątów(abyobliczyć
kątbryłowyA/r
2przyjęliśmypłaskieźródła),pominięciustratabsorpcyj-
nychwukładzieoptycznymiwośrodkutransmisyjnym.
Rozszerzymyteraznaszerozważaniadlaprzypadkunachylonego
odbiornika(rys.1.13),kiedytonormalnadopowierzchniodbiornikanie
pokrywasięznormalnądopowierzchniźródła.Wtymwypadku
q
s=0,
a
q
d≠0.Wówczas
Φ
d
=
LA
s
Ω
d
,
(1.20)
