Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wzglądnainnych.Wyłączmuzykęalbowyrzucętenlaptopprzez
okno.Przezzamknięteokno.
Julietprzewróciłaoczami,odrzuciłaswojedługiebrązowewłosy
dotyłu–gestprotestunumerjeden–iściszyładźwiękwkomputerze.
–Brawo.AterazmożeszzejśćdoLeni.Waszakolejnagotowanie.
–Adlaczegotyniemożesztegozrobić?Maszwakacje,ajamuszę
ślęczećnadzadaniaminatebezsensownezajęcia,doktórychmnie
zmusiłaś!
Spojrzałamnaniązłowrogo.
–Popierwsze,chodzisznanie,bojesteśleniwajakwół,atwoje
ocenyzangielskiegoichemiisąponiżejwszelkiejkrytyki.Apo
drugie,niemamżadnychwakacji,tylkopracujęuojca!–Wprawdzie
mojezajęcianawydzialesztukiwcollege’uwAylesburyfaktycznie
dobiegłykońcadwatygodnietemu,aleitakciąglebyłamzajęta.
Wskazałampalcemnaschody.–Marsznadół.Już!Dziśtwojakolej.
–Zachowujeszsięjakpoganiaczniewolników!–wymyślałami,
schodzącciężkimkrokiemposchodach.
Westchnęłam.Właściwiezazwyczajdogadywałyśmysięraczej
dobrze,itonawetpodczasdużotrudniejszychfazdojrzewania.Ale
odmowaOlsenapoważnienadwerężyłastrunymoichstalowych
nerwów,któreprzybrałyterazpostaćcienkiejniczymjedwabniteczki
mogącejsięzerwaćprzynajmniejszympodmuchuwiatru.
Nachwilęzajrzałamdoswojegopokoju,któryodświeżyłamtej
wiosnyciemnozielonątapetąikilkomaakcentamiwzłotymkolorze.
Chciałamwspokojusprawdzićwiadomościztlącąsięjeszcze
nadzieją,żeOlsenjednakzmieniłzdanie.Wskrzyncepocztowej
znalazłamjedyniedwamaileznewsletterami,anaWhatsAppie
wiadomośćodkoleżankizestudiów,którawłaśniespędzałasemestr
wKapsztadzie.Nagrupowymczacienaszegorokuprzysłałazdjęcia
zjakiejśimprezy.Westchnęłamznutązazdrości.Janiemogłamsobie
nacośtakiegopozwolić.Niezpowodubrakupieniędzy–zakładojca
prosperowałbardzodobrze.Aleniemogłamprzecieżzostawić
wszystkichsióstrnagłowiesamegotaty.Willamiaławprawdzie
