Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
tępełnąnapięciaciszę,któraniczymmurwyrosłamiędzynami.
–Gry?–spytała,jakbyzupełnieniepojmowała,gdziesięznajduje.
Pokiwałemgłowąiuśmiechnąłemsięlekko,naco,mógłbym
przysiąc,zaczerwieniłasię.Amożetoniebyłyrumieńce,ajedynie
poświataodbijającasięodjejsukienki?
–Zagrajzemnąwruletkę.
–Alejanieumiem…–jęknęła,azajejplecamikrupierkawłaśnie
porazkolejnyzakręciłakołem.
–Spokojnie,wszystkociwytłumaczę.
Niewiem,cotakiegomiaławsobietadziewczyna,żepomimojej
nieporadnegozachowaniawciążniemiałemochotyjejodesłać.Nie
miałempojęcia,dlaczegotakbardzoodpowiadałomijejtowarzystwo,
skorodotądwyjątkowoniecierpiałemtakichkobiet…
–Asystujmipodczasgrywruletkę.Mamnadzieję,żeprzyniesiesz
miszczęście.
–Szczęście?–spytała,głośnoprzełykającślinę,jakbywreszciecoś
doniejdotarło.–Niemapannamyślirosyjskiejruletki?–spytała
dyskretnie,jakbyobawiałasię,żektośnasmożepodsłuchiwać.
–Nietymrazem.–Mrugnąłemdoniej,nacoażotworzyłausta
zezdziwienia.Albonieznałasięnażartach,albobyłatotalnieotępiała
alkoholem.
Nieczekającnakolejnedośćśmieszne,amoże,zważywszy
naokoliczności,nawetniezręcznepytanie,przekręciłem
jąnaobrotowymkrześle,stanąłemzaniąinachylającsię,niby
dostołu,przytuliłemsiędojejnagichpleców.Chybapoczułasię
niezręcznie,bowyraźniepróbowałasięodemnieodsunąć.
–Obstaw–nakazałem.
Wyglądałanaprzerażonąionieśmieloną,cocholerniemniekręciło.
Podobniejakjejcichutki,delikatnygłosik.
–Comamzrobić?
–Podbijstawkę–wyjaśniłem,uśmiechającsię.
Ewidentnieczułasięzagubiona.Jejakcentzdradzał,żeznajdujesię
wobcymkraju,amożerozpraszałjąfaktmojegonamacalnego
podniecenia,którezpewnością,będąctakbliskomnie,musiała
wyczuć.Uchwyciłemjejszczupłądłońiniemalzmusiłemją,bywzięła
kilkażetonówipodjęłagrę.Niemogłemczekaćzbytdługo,robiąc
zsiebiegłupcaprzedinnymigraczami,którzy,przyglądającsięnam
zzaciekawieniem,oczekiwalinamójkolejnyruch.
–Coteraz?–spytałauroczo,kiedykrupierkaponowniezakręciła
kołem.
