Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
(naokreślenieprzedmiotubadawczegokomunikologiihistorycz-
nej).Używaniepolskiegoterminu„historiakomunikacji”może
rodzićniepotrzebnenieporozumienia.Kiedybowiempiszę,że
praktykikomunikacyjnesąprzedmiotemhistoriikomunikacji,to
mamnamyślito,żesąprzedmiotempewnejsubdyscypliny.Nato-
miasttermin„historiakomunikacji”możekojarzyćsięz„dziejami
zjawiskkomunikacyjnych”.
Odnoszącsiędopowyższychustaleń,mogępowiedzieć,żeinte-
resująmniewtejpracytakiezjawiskaiczynniki,którepodlegają
transformacjomkomunikacyjnym.Przeobrażeniatepostrzegam
jakorezultatzmianwsposobachrealizacjiowychpraktyk(wynika-
jącychm.in.zprzemianśrodkówiformkomunikacyjnych)oraz
przemianwyobrażeńzbiorowychopraktykachkomunikacyjnych
(wyznaczającychm.in.,czymjest„skutecznakomunikacja”,oczym
wartorozmawiaćijaktorobić).Interesujemnienietylesamfilozo-
ficznystatusowychtransformacji,copokazanie,jakmożnawyod-
rębnićianalizowaćczynnikikształtująceteprzeobrażenia.
Realizacjategoceluwymagaprezentacjiiosiągnięciacelów
szczegółowych,któremożnaująćwczterygłówneobszary.Konse-
kwencjątychustaleńjestskupieniesięwdalszejczęścipracyna:
1.prezentacjikulturalistycznejdefinicjikomunikacji;
2.prezentacjinarzędziafilozoficznego,czyliperspektywykul-
turalistycznej;
3.naukoznawczejrekonstrukcjibadańnadprzeszłymizjawi-
skamikomunikacyjnymi;
4.prezentacjifilozoficznegosposobuujmowaniaprzedmiotu
badawczegokomunikologiihistorycznej.
Niemożnauprawiaćuporządkowanejrefleksjihumanistycznej
bezdookreśleniazałożeńizapleczateoretycznego,którezaniąstoi.
Takiteżcelbędąmiałynajbliższepodrozdziały:chcęzaprezento-
waćtłoprowadzonychrozważań.Niebędątorozbudowaneanalizy
wielustanowisk-skupięsięnaprezentacjizasadniczychfilarów,
któreuzyskająswojedoprecyzowaniewdalszejczęścipracy.Meto-
dologiczniebliskiejestmistanowiskoGrzegorzaGodlewskiego,
20
