Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
1.3.Dwujęzycznyrozwójmowydziecizperspektywyhistorycznej
19
zlat1939–1949,któryopisałdwujęzycznyrozwójswojejcórki(reprint
tejpracypochodziz1970roku,oryginałopublikowanowlatach1939–
1949),pracępsychologaTrauteTaeschneraz1983roku,będącąkonty-
nuacjątezzawartychwartykuleTaeschneraiV.Volterrywydrukowa-
nymw1978roku(Teaschner,1983;Volterra,Teaschner,1978).
NaprzełomieXXiXXIwiekuliczbapublikacjinatematdwujęzycz-
nościdzieciwzrosławznaczącymstopniu(m.in.Grosjean,1998;Bialy-
stok,2001;Iluk,2002;Lipińska,2003;Olpińska,2004;Kroll,deGroot,
eds.,2005;Kurcz,red.,2007).
Analizaliteraturydotyczącejrozwojumowydzieciprowadzido
wniosku,pewnewyraŹniezarysowującesięaspektyprocesuprzy-
swajaniajęzykanieodmiennieprzyciągająuwagębadaczyzarówno
wjednojęzycznym,jakiwdwujęzycznymwychowaniu.Jesttoprzede
wszystkimzainteresowanierozwojempoznawczymdzieci,azwłaszcza
rozwojemwarstwyleksykalnejigramatycznejwypowiedzi.Zagadnie-
niazwiązanezwarstwąfonologicznąwypowiedzidziecidwujęzycz-
nychdoniedawnabyłytraktowanemarginalnielubniebyłyodpowied-
niorozpropagowane.JakpisałI.Watson:HPhonologyistoalargeextent
theCindarellaofbilingualstudies”iniepodawałwbibliografiiżadnych
odsyłaczydopracE.Flege,zajmującegosięodwielulatproblema-
tyką(por.Watson,2003,25).
Patrzączperspektywyhistorycznej,pierwszymlingwistą,który
zająłsiętematemrozwojujęzykapierwszego(L1,zwanegoinaczejjęzy-
kiemŹródła),byłAugustSchleicher(1861).Ponimwroku1870swoją
pierwsząrozprawkęnatematmowydzieciopublikowałJanBaudouin
deCourtenay(1870),awroku1907ClaraiWilhelmStern.Rozprawka
dwudziestopięcioletniegopodówczasBaudouinadeCourtenayzapocząt-
kowałabadaniapedolingwistycznewPolsce.Autoromówiłwniejsto-
sowaneprzezpolskiedzieciuproszczeniafonetyczneorazanalogiczne
wyrównaniamorfologiczneobserwowanewmowiedzieci.Jesttonaj-
starszazachowanapublikacjazzakresupolskiejpedolingwistyki(jej
przedrukzeŹródełniemieckojęzycznychznajdujesięwaneksie).
Podrugiejwojnieświatowejznaczniewzrosłozainteresowanieba-
daczyrozwojemmowy.Praceztegozakresupodzielićmożnanatakie,
wktórychobserwowanojednolubkilkorodzieciznajbliższegootoczenia