Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
próbującjąodzyskać,mogłamwywinąćorła.Jednakpomógł
miżyczliwynieznajomy,któryniebyłanimartwy,anichory,aninie
zrobiłtegopoto,bywyżebraćodemnienotatkizpsychologii.
–Dzięki.Nawzajem.–Uśmiechnęłamsiędoniego,poczym
odwróciłamsięipociągnęłamzasobąwalizkęwkierunkuwyjścia.
Wyszłamzhalilotniskaprzezprzesuwnedrzwi.Natychmiast
uderzyławemniefalagorącaiparnegopowietrza.Zwolniłam,
odurzonaróżnicątemperaturmiędzyklimatyzowanymwnętrzemhali
lotniskaaotwartąprzestrzenią.Rany!Byłampewna,żewpołowie
majatemperaturybędąznośne,alenajwidoczniejżarlejącysięznieba
uznał,żewiosnatojegopora.Czułamsię,jakbypomojejbladej
skórzepełzałacałaarmiamrówek.Pewniewtenwłaśniesposóbciało
ostrzegałomnieprzedniebezpieczeństwempoparzeniasłonecznego.
Zaczęłamszperaćwtorbiewposzukiwaniuokularów
przeciwsłonecznych.Pozałożeniuichnanos,ruszyłamwstronę
parkingu.Fayestałaprzyzadaszonymwejściunawielopoziomowy
parking,machającdomnieręką,choćitakbeztrudubym
jąrozpoznała.Miałanasobiekrótkąsukienkęwkwiatkii,takjakja,
kowbojki.Jejznakiemrozpoznawczymbyłysięgającedosamych
bioderwłosywkolorzeaksamitnegobrązu.Niespinałaichnawetprzy
takimupale,choćtemperaturabyłanaprawdęzabójcza.
–Callie!–zawołała,podbiegającdomnieześmiechem,irzuciła
misięnaszyję.Gdytylkopoczułammieszankęzapachujej
kwiatowychperfumimydła,mimowolniesięuśmiechnęłam.Inne
dziewczynymajązazwyczajpokilkaróżnychflakonówwód
toaletowych,alenieFaye.Onazawszeużywałajednegozapachu.
Wyswobodziłamsięzjejobjęćizmierzyłamjąwzrokiem.
–Świetniewyglądasz–stwierdziłam.Jejskóramieniłasięciepłą
opalenizną.Musiałaspędzaćzdecydowaniewięcejczasuodemnie
naświeżympowietrzu.
–Tyrównież!Alemusimycośzrobićztątwojąbledzizną
–powiedziała,wymierzającmikuksańcawramię.–Niktcinie
powiedział,żeczasy,kiedytobyłomodne,jużdawnominęły?
