Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Tak!–odparłamiprzybiłamjejpiątkę,pochylającsięprzez
biurko.
–Gratulacje.–Zawszebiłoodniejszczereciepło.
–Dziękuję–odparłamzuśmiechem.–Czekanassporopracy.
–Niemogęsiędoczekać.Atymczasemkawa?
–Jadziękuję,piłamnaspotkaniu.Mamdzisiajspororoboty,
muszęsiędotegozabrać…–powiedziałamizamyśliłamsięnadlistą
rzeczydozrobienia.Mójwzrokponowniepadłnawazonzkwiatami.
–JestLeon?
–Jest.
–Dobra,skoczędoniegoszybkoiwracam–powiedziałam
iruszyłamwstronędrzwi,jednakzatrzymałamsiętużprzyasystentce.
–Albowsumie,wieszco…Zakawępodziękuję,alemogłabymcię
prosić,żebyśskoczyłapozielonysok?Przydamisiętrochę
dodatkowychwitamin.
–Jasne,niemaproblemu.
–Dziękuję,jesteśnajlepsza!–Obdarowałamjąmiłymuśmiechem
iruszyłamwstronęgabinetuLeona.
MimożepodśmiechiwałamsięczasemzMarty,towgłębiserca
naprawdęjąlubiłamidoceniałam.Niemogłabymwymarzyćsobie
lepszejasystentki.
–Hej,wielkiprzegrany–rzuciłam,stającwdrzwiachprzyjaciela.
Uniósłgłowę.
–Tymrazemcisięudało–powiedziałześmiechem.–Gratulacje.
–Dziękuję.Izakwiatyteż,tomojeulubione.Wiedziałeśotym?
–Cośmnietknęło,żebyzadaćtopytanie.
–Zauważyłem,żeczęstomaszjewdomu.
–Hmm–odparłamwzadumie.–Spostrzegawczyjesteś.
–Muszę,spostrzegawczośćtoczęśćmojejpracy.
Uśmiechnęłamsięipożegnałam.Musiałamwracać
