Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Chwiejnymkrokiemzbliżyłsiędomalutkiejklatki,
gdzieHuggin,dyrektorwięzienia,zamknąłjegopsa.
Usiadłprzednim.
–Hau!–zaszczekałżałośliwiejegoprzyjaciel.
–Niedenerwujsię–pocieszyłgo.–Wyciągnęcię
stąd.
Frigielposzukałmechanizmuotwierającego.Znalazł
zamek,alekluczaniewypatrzył.Niemógłuwolnićpsa.
Niemógłnawetwziąćgonakolana.Sytuacjabyłatak
bardzoniesprawiedliwa,takbeznadziejna,żechłopiec
niemógłpowstrzymaćchichotuwłaściwegoosobie
pozbawionejwszelkichzłudzeń.
–Jużniżejniedałosięupaść,co,Fluffy?–zapytał.
–Celazeskałymacierzystej,wgłębioceanu…
Byłototakpozbawionesensu,żeniemalżezabawne.
Smętnyśmiechwstrząsnąłramionamichłopca.Frigiel
przyłożyłrękędokratipoczuł,jakpiesprzystawia
doniejswójwilgotnypyszczek.Różowyjęzyk
prześlizgnąłsiępomiędzykratami,bypolizaćchłopcu
dłoń.
–Hau!–zaszczekałFluffy,szczęśliwy,żeodzyskał
swojegopana.Frigielusłyszałzaśmiaroweuderzenia
psiegoogonaościanyklatki.
Uśmiechnąłsię.Porazkolejnypiesudzielał
mulekcji,którejmiałnigdyniezapomnieć.Tym
drobnym,pełnymradościposzczekiwaniempiesmówił
mu:„Nieważne,gdziejesteśmy,ważne,żejesteśmy
razem”.Iprawdąbyłoto,żenaswójsposóboraz
zapośrednictwemśrodków,jakimidysponował,Fluffy
zawszebyłprzynim,wrazzeswoimnaiwnympsim
optymizmem,któryzmuszałczasamichłopcadotego,
byskupićsięnatym,conajistotniejsze.
KroplawodyspadłaFrigielowinaczoło.Chłopiec
podniósłwzrok.Sufitbyłmokry,podobniejak
pozostałaczęśćwięzienia.PomyślałoLludzieLawie
orazjegołodzi,tamwysoko,napowierzchniLazurowej
