Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Czemujajestemostatnia?
–Słucham?–mójzbytzajętyumysłniezarejestrował
tokurozumowaniaKathleen.
–Czemujestemostatnia?SukienkaSaryjestjuż
gotowa,amojąmamadopierozaczęła.
Spojrzałamnajejzaniepokojonątwarzyczkę.Było
toszczerepytanie,leczdlatakiejmałejdziewczynki
stanowiłowielkiezmartwienie.
–Nobowidzisz…–zająknęłamsię,szukającjakiegoś
dobregowyjaśnienia.–Widzisz,twojasukienkabędzie
gotowajużwkrótce.Twojamamaszyjenietylkopięknie,
alerównieżbardzoszybko.Skończeniesukienkinie
zajmiejejdużoczasu,nawettakiejeleganckiejjaktwoja.
Będziegotowanadługo,długoprzedwrześniem.
Właściwietojestempewna,żebędzieskończonaszybciej
niżmoja.Takżetwojasukienkaniebędzieostatnia…
botomojabędzieostatnia.
Przezcałyczas,gdymówiłam,oczyKathleenbyły
utkwionewmojejtwarzy.Przyostatnimzdaniunajejbuzi
możnabyłowyczytaćulgę.Wydałazsiebiekrótkie
westchnienie.
–Rzeczywiście,wolnoszyjesz–zgodziłasięzemną
poważnymtonem.–Jaktodobrze,żemamaszyjetak
szybko.
Następniejejmyślizwróciłysięwinnymkierunku.
–Adlaczegomamasiętakspieszyzuszyciemmojej
sukienki?
–Ponieważjesttakwieleinnychrzeczy,którebędzie
chciałazrobić,asukienkimożeuszyćjużteraz.
