Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
namniewholuwejściowym.NazywałsięMulter,doktor
IsakMulter,cozarazprzywiodłominapamięćmalinę
moroszkę.Nadzwyczajinteresującenazwisko.Naogółnie
zezwalasięosobompełniącymsłużbępaństwową
naużywaniewnazwiskachokreśleńzeświatabotaniki.
Alemożewprzypadkuskandynawskichurzędników
dosprawkulturyrobisięjakiśwyjątek.
Przywitaliśmysię,wyłączyłgazetę,schował
jądokieszeniniebieskiejmarynarkiiruszyliśmyschodami
dopiwnicy.Odmówiłemjazdywindą,powiedziałem,
żepotrzebujętrochęruchu.
–Czynaprawdęjestemdlawasażtakiważny?
–rzuciłempodrodze.
–Otak,panieGepin,jestpandlanasniezwykle
łakomymkąskiem–odparłdoktorMulter.–Mamy
niewieluludzi,którzyzdołalizachowaćswoje
wspomnienia,awśródnichnieznamprawienikogo,kto
byłbynadodatekgotówsamjespisać,wystukująctekst
naklawiaturze.Wszyscyterazchcąbyćokablowani,wolą
przenosićswojemyślibezpośredniodokomputera.
Powstajejednakprzytymtylezwykłegośmiecia,
żetakowezapisydanychnadająsiędopublikacjidopiero
pogruntownychprzeróbkach.Atotrwaniekiedycałymi
latami.Pozatymnasizapisywaczepracująwpełni
mechaniczniei,niestety,sztukanatymogromniecierpi.
Pooczyszczeniuzostajewięcejplewniżziarna.Pan,panie
Gepin,pannamspadłwprostznieba,jeśliwolno
mitotaksformułować.Amypostaramysię,abypan
dotegoniebapowróciłiwyślemypanadoraju,
uroczyścieprzyrzekamtopanu.Będziepansławny
ibogaty!
–Niejestempewien,czyabynaprawdętegochcę.
–Niechpantakniemówi.Wszyscy,którzypiszą,łakną
sławyibogactwa!Zasławędalibysiędosłowniepokrajać
nakawałki.Iczęstomusimyfaktycznietorobić.
