Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wierzchowiec,wilkitenksiężycwsercunocy
sąjedynymiświadkamijegomilczącejzadumy.
Ramionajegookrywapłaszcz,zwanywtamtych
stronach
serape
;połapłaszcza,uniesionaprzez
podmuchwiatru,odsłaniapostaćjeźdźca:nogijego
iramionazabezpieczonesąprzedwilgocią
ochraniaczamizeskóryjaguara;niebojącsiętedy
nocnejrosyaniulewczęstopadających
zpodzwrotnikowegonieba,jedzieonnaprzód–równie
milczącyjakgwiazdy,comigocąnadjegogłową,równie
obojętnynaotoczeniejakświerszczcykającywtrawie
ujegostóplubjakwiatrstepowy,któryigrazpołamijego
płaszcza.
Wreszciecośwyrwałogozkręgumarzeń–coś,
coskłoniłogodowiększegopośpiechu,awrazznim
ijegowierzchowca.Podrzuciwszyłebdogóry,rumak
wydajeradosnerżenie,poczymzwyciągniętąszyją
irozdętyminozdrzamiruszanaprzódistopniowo
przechodziwcwał.Bliskośćrzekitłumaczytęnagłą
zmianętempa.
Końnieustajewswympędzieażdochwili,gdyczysty
jakkryształnurtbićpoczynaojegopierś,anogijeźdźca
ażpokolanazanurzająsięwwodzie.
Zwierzęgorliwiegasipragnienie,dociera
doprzeciwległegobrzeguisilnymkrokiemwspinaćsię
zaczynanaspadzistezbocze.
Uszczytuwzniesienianastępujekrótkipostój,jakgdyby
jeździecpragnąłdaćswemuwierzchowcowiczas
naotrząśnięciesięzwody.Słychaćklaskanieczapraka,
chrzęststrzemionifurkotpopręgów;wszystkotorazem
dajezłudzeniejakiegośgrzmotu,rozlegającegosię
pośródobłokupary,białejnibypianawodospadu.
Zowegoobłokuwyłaniasięjeździecbezgłowyirusza
naprzód,jakpoprzednio.
