Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
nauczylisiędyskursóweuropejskichizaadoptowali
jedlawłasnychpotrzeb.Wpraktyceiwtekście
etnografii(naukspołecznychipraktykispołecznej
wogóle)dochodzidospotkaniazachodniego„mnie”
itubylczego,plemiennego„innego”.Jakiesąreguły
tegospotkania?Czymożnatumówićodialogu?
Pytaniepowyższeodsyłanaskusamemusednu
rozważańwramachniniejszegorozdziału–ukazując
tymsamymjegoznaczeniedladyskusjinatemat
europocentryzmu.Współczesnośćtworzonajest
wwynikuobecnościwniej„innego”iwperspektywie
zniesieniawyłącznościZachodudojegoopisywania.
Faktyczniezatemmamytudoczynieniazeswoistym
dialogiem,współpracą–międzytymcolokalneatym,
coglobalne.Jednakwspółpraca,współuczestnictwo,nie
oznaczatylkotworzeniawarunkówobecności
(„lokalności”w„globalności”),jesttorzeczywisty
dialog,gdziemożliwajestrównieżinwencja
(iinterwencja)„innego”,którejprzedmiotemjest
własnaperspektywa,własnykontekst.„Inny”również
tworzyswojątożsamośćwperspektywiepomieszania,
względności,napięcia(międzytym,coglobalne,atym,
colokalne).Faktwłasnejnieautentycznościnabiera
tunowegosensu–możeoznaczaćnietyleutratę
korzeni,conaprzykład„umieszczenie”międzyróżnymi
kulturamialbomiędzyglobalnościąalokalnością.
Cliffordodnosisięwtymmiejscudoprzykładu
EdwardaSaida,intelektualistyzachodniego(któryżył
wStanachZjednoczonychiwykładałnajednej
znajważniejszychuczelniamerykańskich),
akcentującegorównocześnieswojeprzywiązanie
domiejsca,zktóregopochodziłajegorodzina
–Palestyny,iwystępującegowimięspraw,które
sączęściąpalestyńskiegodoświadczenia.Jednymztych
doświadczeńjestświadomośćuprzedmiotowieniaprzez
zachodnidyskursnaukowy,badawczy.Przywołując
krytykętegodyskursu,którąznajdujemy
w
Orientalizmie
Saida,Cliffordjednakwytykajego
