Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
I.IDENTYCZNOŚĆ
AKONIECZNOŚĆ[56]
Wewspółczesnejfilozofiiczęstopojawiasięnastępującyproblem:
„Jakmożliweprzygodnezdaniaidentycznościowe[identity
statements]?”.Pytanietosformułowanejestprzezanalogiędosposobu,
wjakiKantsformułowałswojepytanie:„Jakmożliwesądy
syntetyczneapriori?”.Wobuprzypadkachcośzakładano:
wprzypadkuKantabyłotozałożenie,żemożliwesądysyntetyczne
apriori,awprzypadkuwspółczesnejliteraturyfilozoficznejjest
tozałożenie,żemożliweprzygodnezdaniaoidentyczności.
Wyjąwszyuwagęotejanalogii,niezamierzamzajmowaćsiępytaniem
Kanta;potym,jakzostałanapisanaraczejgrubaksiążkanatemattego,
jakmożliwesądysyntetyczneapriori,przyszliinni,wedlektórych
rozwiązaniemtegoproblemujestto,żesądysyntetyczneapriori
oczywiścieniemożliwe,aksiążkapróbującapokazać,żejest
inaczej,powstałanapróżno.Niebędęrozważał,ktomarację
wsprawiemożliwościsądówsyntetycznychapriori.Wwypadku
jednakprzygodnychzdańoidentycznościwiększośćfilozofówjest
przekonana,żepojęcieprzygodnegozdaniaidentycznościowego
prowadzidoczegośwrodzajunastępującegoparadoksu.Przeciwko
możliwościprzygodnychzdańidentycznościowychmożnawysunąć
takąotoargumentację[57]:
Popierwsze,prawozastępowalnościidentycznościpowiada,żedla
dowolnychprzedmiotówxiyjeżelixjestidentycznezy,tojeślix
mapewnąwłasnośćF,tomateży:
(1)xy[(x=y)(FxFy)].
Zkoleikażdyprzedmiotjestniewątpliwiekoniecznieidentyczny
zsamymsobą:
(2)x(x=x).
Ale
(3)xy(x=y)[(x=x)(x=y)]