Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
tekstów.MoniqueWhitakeriBenPhillipspomogliprzykorekcie
językowejisprawdziliodniesienia.MichaelDevittprzyglądałsię
powstawaniuksiążki,doradzałikilkakrotniesugerowałterminy,
którychmieliśmysiętrzymać,wzależnościodtego,czegowymagała
sytuacja.KsiążkabyłapomysłemRominyPadró,którateżcałyczas
nadniączuwała,wykonującwiększośćpracyredaktorskiej,
komentując,sugerująciwspomagającmniepodczascałegoprocesu
wyboruiprzeróbek.Bardzowątpliwe,czytaksiążkapowstałabybez
jejpomocy.Jestembardzowdzięcznyzamożliwośćpracowaniaztaką
wspaniałągrupąludziimamnadzieję,żetawspółpracabędzie
kontynuowanawprzyszłości.
Zawartewniniejszymtomietekstyzostaływymyśloneinapisane
lubzaprezentowanenaprzestrzeniponadczterdziestulat.Wielu
kolegówiprzyjaciół,którzyniebylibezpośredniowłączeni
wpowstawanietejksiążki,miałoswójwkładwposzczególnezebrane
tuartykuły.Starałemsiępodziękowaćimwewłaściwychtekstach,ale
chcętakżepodkreślićmojąwdzięcznośćwtymmiejscu.Szczególne
podziękowanianależąsięHaroldowiTeichmanowi,którypoświęcił
wielegodzinswojegoczasunaredakcjęoryginalnychrękopisów,
atakżeFernandoBirmanowiiPeggNadlerzasugestiętytułuksiążki.
JestemwdzięcznymojemuwydawcywOxfordUniversityPress,
PeterowiOhlinowi,ijegowspółpracownikom,szczególnieNathalie
Johnson,zaichwsparcieipomoc.
Nakoniecchcępodziękowaćmojejrodzinie,azwłaszczamojemu
ojcu,rabbiemuMeyerowiS.Kripkemu,zajegoszczodrewsparcie
mnieicentrum.
SaulKripke
12października2010
przełożyłaJoannaOdrowąż-Sypniewska
