Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
doroboty,ajeszczemniejdozarobienia.Panpoeta?
–Mójprzyjaciel,panSnodgrass,mabardzowybitneusposobienie
poetyczne–odpowiedziałpanPickwick.
–Jatakże–rzekłnieznajomy.–Poematepiczny,dziesięćtysięcy
wierszy,rewolucjaczerwcowa,utworzonynamiejscu,wdzieńMars,
wnocyApollo;wdzieńkarabin,wnocylira.
–Czypanbyłobecnyprzytejsławnejscenie?–zapytałpan
Snodgrass.
–Obecny?Tak,cokolwiek…mierzyłwSzwajcarów,wymierzał
wiersze,whandluwinspisywał…naulicypif!paf!nowamyśl!
wracamdohandlu…pióroiatrament…naulicysiekanina,szczytny
czas,panie.Panmyśliwy?–zapytał,zwracającsięnagledopana
Winkle’a.
–Cokolwiek–odrzekłzagadnięty.
–Pięknezajęcie!Bardzopiękne!Apies?
–Niemamwtymmomencie.
–Ach,powinienpanmieć.Szlachetnezwierzę,istotainteligentna!
Miałemniegdyśpsa,legawca,instynktuzdumiewającego.Pewnego
dnia,polując,wchodzędolasku,gwiżdżę,piesnieruszasię,wołam
więc:Ponto!Nicniepomaga,stoijakwryty.Ponto!Ponto!anidrgnie.
Skamieniałprzedjakąśtablicą.Napis:Strażnicyleśnimająrozkaz
zabijaniawszystkichpsów,któresięznajdąwtymlasku.Niechciałiść
dalej.Zadziwiającypies.Sławnypies!Och,tak!Sławny!
–Szczególnyprzypadek!–rzekłpanPickwick.–Czypozwoli
pan,bymtozanotował?
–Owszem,owszem;stoinnychanegdototymsamymzwierzęciu.
Pięknadziewczyna,panie–mówiłnieznajomy,zwracającsiędopana
Tracy’egoTupmana,któryzajętybyłantypickwickowskimzerkaniem
namłodąkobietęidącąbrzegiemdrogi.
–Bardzopiękna–odpowiedziałpanTupman.
