Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ratowaćsięucieczkąnaschody,pełnemłodzieży.Pewniegazetki!
Napewnogazetki.„Czekaj—myślidziewczynka—tydbaszomoją
szkołę,tojazadbamociebie”.
Podbiega.
—Proszępana,niechpanmioddatępaczkę.Odniosęopiątej
natosamomiejsce.
Mężczyznazachwiałsię,jakpodciosem.Oddałnatychmiast
iposłusznie,oddałjakmatce.
—Terazprędkodonaszejszkoły—szepnęła.
Skoczył.
Marysieńkaruszyłaulicąwkierunkuswegodomu.Jużteraz
inaczejczujeto,codziejesięnaulicy.Maswojązemstę,bierzeudział
wwalce.Cojestwpaczce?Dużomiękkichpapierów,alejakaściężka.
Opiątejodniosła.Czekał.Wmieściejużucichło.Niewiedział,jak
całowaćjejręce.
—Dziękujęzażycie,dziecino—powiedziałtylko.
—Proszępana,acobyłowpaczce?—zagadnęłaciekawie,
zdziecięcymuśmieszkiem.
—Sześćrewolwerów.
Nieporozumienie
StudentkaEwamapodaćzamachowcowirewolwernaulicy.
Zamachowiecmusijechaćczystynarobotę,brońdostajejaknajbliżej
