Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wszystkosięzgadza.
Kierowcajestwściekły.Brązowepalto!Wyraźnieona.Czegóż
marudzi,głupia?
Nakoniecpodjeżdżadonieznajomejwbrązowympalcie,odsuwa
szybkęirzucagniewnymszeptem:
—Namyślisiępaniwreszcieczynie?
—Apocosiępanpomylił?—śmiejesiędziewczynabłękitnymi
oczyma.Oczyjaktoniebo,zębyjaktatrzańskiśnieg.
—A,prawda,przepraszam…—uśmiechasięmiękkochłopak.
—Notojuż.Dawać!
Tychdwoje,parananarty.
—„GniewLudu”?
—Tak,„GniewLudu”właśnie.
Paczkawniemieckiejgazeciebłyskawicznymruchempodana
przezokienko.Zaszeleściłypapiery.Odwinął.Błysnęłalufa.
Zarepetował.Schowałdokieszeni.Dałgazu.Jużzniknąłzarogiem
ulicy.
Dopierowtedy,nagleinieoczekiwanie,poddziewczynąugięłysię
nogi.
Olbrzymistrachczarnymgłazemrunąłnasrebrnydzień.
Sten
Wtejwłaśniechwili,wtejminuciepaśćpowiniennasąsiedniejulicy
