Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
naobraziedonaukowychszkicówgalaktykspiralnych.
Ważnejestto,cownasbudzi.Tawibrującakompozycja,
któraopierasięgłównienaspiralnychformach,
zapełnionageometrycznymibryłamidomówokolicznego
miasteczka,jestczymśoryginalnym.Niesiezasobą
bezprecedensowyprzekaz.Powiedzenie,żesztukatworzy
sięzchaosu,jestjaknajbardziejprawdziwe.Niestety,
geniusztegoartystyzostałodkrytydopieropojego
śmierci,alezatostałsięinspiracjądlanowychtwórców.
Nachwilęzapadaniezręcznacisza.Jeannywyczuwa
wzrokmężczyznynasobie.Przebieganimpojejciele
odzianymwniebieskąsukienkęnaramiączkach.
Dziewczynazbierawłosyiprzekładajedoprzodu.
Mężczyznabacznieobserwujejejruch,aJeannyrobi
sięgorąco,jakbynaglezabrakłojejpowietrza.Sale
wmuzeumsąklimatyzowane,panujetuchłód,więc
tonieto.Cośkażejejuciekać,braćnogizapas.Ajednak
zostaje.
Nieznajomypatrzynaniąponownie,jegointensywne
spojrzenieniemalparaliżuje.Wymieniająmiędzysobą
jeszczekilkazdańnatematobrazu.Mężczyznaokazuje
sięmiłośnikiemsztuki,posługujesięterminamitypowo
artystycznymi,zwracaprzytymuwagęnaszczegóły.
Jeannynieczujewyrzutówsumienia,żepochopnie
gooceniała,aleterazstarasięinaczejnaniegopatrzeć.
Onkochasztukęiniemaniczłegowtym,żerozmawia
oniejakuratznią.
Majużsięzbieraćdowyjścia,kiedyzatrzymująjąjego
słowa:
–Bownajciemniejsząnocgwiazdyświecąnajjaśniej.
