Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
TABU
Historiaeksperymenturozpoczynasięwszpitalu
psychiatrycznymwGarwolinie.
W1974rokuwPaństwowymZespoleSanatoriów
NeuropsychiatriiDziecięcej[1]przyaleiArmiiCzerwonej
11wmieście,którewedługmiejscowychwzięłonazwę
odgawronówzamieszkującychkoronydrzewokalających
osadę,powstajenowyoddziałdlamłodychpacjentów
uzależnionychodnarkotyków.
„Zrywamsię–doMamy!DoGarwolina!”–pisałpoeta
MironBiałoszewski[2],którypowojniepędziłzWarszawy
domamyżyjącejwtym„miastkunijakim”powikt
iopierunek.TerazmatkizcałejPolskiwioząswojedzieci
domiejscowegoszpitalanaodwyk.
Sanatoriumtojednazdwóchpierwszychplacówek
wPolsce,któreprzyjmująnaleczeniemłodeosoby
zażywającenarkotyki.Oddziałdlauzależnionych
pacjentówznajdujesiętużprzyalei,któraprowadzi
doszosywkierunkuLublina.Trafiajątumorfiniści,
młodocianinadużywającyleków(takichjaknaprzykład
dolargan,pochodnamorfiny)czyci,którzyzamiast
zmorfinykorzystajązkropliInoziemcowanażołądek,
zwanychziomkami.
Naistniejącymoddwóchlatoddzialepracująlekarze,
pielęgniarkiorazwychowawcy.Ichzadaniepolega
naresocjalizacjimłodzieżyuzależnionejodsubstancji
odurzającychlubeksperymentującejznarkotykami.
Młodzieżmajednakpersonelzanic.
Zdarzasię,żedlazabawypacjenciprzywiązują
doklamkikabeligdyktóryśzpracownikówszpitala
otwieradrzwi,zostajerażonyprądem.Wychowawcynie
wytrzymujądługowtakichwarunkachiwciążsię
zmieniają.
Oosobachuzależnionychodnarkotyków,leczącychsię
wGarwolinie,Kotańskidowiadujesięwkrótcepootwarciu
oddziałuodzaprzyjaźnionejpsychiatryBarbary
Łysakowskiej.Pracowałzniąwcześniejwporadniprzy
KolskiejwWarszawie.KiedyŁysakowskamówimu,
