Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ucieczki,dopadligoobajmłodziHabsburgowie.
CesarzewiczRudolfchwyciłgozjednejstrony,aJan
Salwatorzdrugiej.
–Mamycię!Jesteśpanzdemaskowany!
–wykrzyknąłtriumfalnie.
Faktycznie,maskaopadła.Bastian,mistrzoszustwa,
jakimśzręcznymruchempozbyłsięowijającego
goeterycznegowoalu.Znówstałprzedwszystkimi
wczarnymfrakuibiałymkrawacie.Brakowałomutylko
butów,którezjakiegośpowoduzdjął.
JanSalwatorwypchnąłgonaśrodekpokoju.Ktoś
zapaliłświatło.Klęskahochsztaplerabyłazupełna.Był
bladyicałysiętrząsł,wkońcuopadłbezwładnie
nastojącenieopodalkrzesło.Pewnieudawałomdlenie,
jednakcesarzewiczRudolfniezamierzałsięmścić
natejżałosnejpostaci.
–Nojuż,uspokójsiępan.Przecieżnicsiępanunie
stanie,nicniegrozi–stwierdziłlitościwie.
WtedyAmerykanin,jakzadotknięciem
czarodziejskiejróżdżki,momentalnieozdrowiał.Zerwał
sięnarównenogiipędemwybiegłzsalonu,nawetnie
zakładającbutów.Wsamychskarpetkachpognał
wstronękorytarza,astamtądschodamiwstronę
wyjściazniegościnnegopałacu.
–Przeklinamciebieitwojąlitość,Rudolfie.
PrzeklinamciebieitwojeżycioweplanyJanie
Salwatorze.Przeklinamwaswszystkich,Habsburgowie,
potrzykroćprzeklinam–wymamrotałmistrzBastian,
leczniktprzecieżgoniesłyszał.Całetowarzystwo
