Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wsiąkniętegowmateriałtytoniowegodymu.
PulchnepoliczkiGąsiorawklęsłyodkolejnegopociągnięcia
papierosa.
–Wszystkoszkodzi–odparłpochwili.–Tymilepiej,kurwa,
Robert,powiedz,jaksprawaztympojebemoddzieci.Mamyciała,nie
mapodejrzanych.Cizgórychcąmiłebujebaćprzysamejdupie,aty
siedziszjakcipanaparapecie!
Zamojskizacisnąłszczękę.Nabrałwpłucaświeżegopowietrza
iodwróciłwzrokodwidokuwychodzącegonaulicę.Niemiał
najmniejszegozamiarudaćsięsprowokowaćiwdawaćwjakąkolwiek
potyczkęsłowną.
Spojrzałzniesmakiemnarozwalonegowwyeksploatowanymfotelu
Gąsiora.PrzezchwilęwgłowieZamojskiegokłębiłasięmyśl,czy
możeniepowiniensiędlawłasnegobezpieczeństwaodsunąć.Bowiem
napiętananapęczniałym,ogromnymbrzuchubiałakoszulanaczelnika
przypominałaprocę,zktórejzarazmiałwystrzelićguzikwprost
wstojącegonaprzeciwkomężczyznę.
–Jakjużtłumaczyłem–odchrząknął.Drapiącygardłodym
utrudniałswobodnąkonwersację.Przynajmniejjemu.–Pracujęnad
sprawą–dodałzgodniezprawdą.–Jednaktoniejestzwyczajne
śledztwo.Problemysiępiętrzą,boniemamynic,alemusiszmidać
jeszczetrochęczasu.
Gąsiorzcałejsiłyprzyłożyłdłoniąwbiurko.
–Skończpierdolić!Wtelewizjiniejesteś!–ryknąłitrzasnął
wbiurkotakmocno,żeleżącananimpaczkaklubowychpodskoczyła
okilkacentymetrów.–Zeżrąnasżywcem,Robuś.–Zamojski
wmomencieusłyszeniazdrobnieniaswegoimieniaskrzywiłsię,jakby
kazanomuzjeśćzgniłyowoc.Nienawidził,kiedyzwracanosię
doniegowtakisposób.–Ajaniemamzamiaruzostaćzdegradowany.
Dostanuspoczynkuzostałomijeszczekilkalatiniespierdolisz
miplanusiedzenianadupiewtym,kurwajegomać,fotelu!
Rozumiemysię?!
–Naturalnie–odparłRobert,silącsięnakurtuazję.
