Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
pragniemy?Bozazwyczajboimysięodrzucenia.
—Toniejestdobrymoment!—powiedziałkilkadni
przedrozstaniemArtur.
—Zawsze!Zawszejestdobrymomentnato,byzostać,
byuratowaćmiłość.Bybyć.Zawsze!Jeślitylkobyś
chciał…—Michalinawycelowaławniegopalcem.
—Jesteśdraniem!Niktnamżycianiezwróci,niecofnie,
niedamożliwości,żebyzacząćjeszczeraz…Niktnam
tegonieodda;tego,cojestterazmiędzynami.
Potemwtuliłasięwjegoramiona.
—Powinniśmypopracowaćnadnaszymzwiązkiem.
—Wiedziała,żetonie,jednakchwytałasięswoichsłów
niczymtonącybrzytwy.
—Możekiedyś…Przepraszam.
Delikatniejąodsunął,odwróciłsięiodszedł.
AonapodeszładoodtwarzaczaCDipuściłapłytęIRA.
Zawsze,kiedybyłasmutna,słuchałarzewnychpiosenek.
Zatrzymajmnie,niedajmiodejść.
Zapomnęcię,niebędziejużnic.
Cieniewemgle,jakznajdędrogę?
Jutrojużnikt,adziśjeszczemy.
[1]
[1]IRA,
Niedajmiodejść
.
