Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Pojęliśmy,cośodczytywał,mościpułkowniku,inoistotne
rationescausae[przyczynysprawy]niewyłuszczyłeś–odezwałsię
zpowagąpanLewSapiehaioczychytrzezmrużył.
–Wsamraztak!–zgodziłsięsędziwyLis,apanHaraburda
długiemiwąsikamipotrząsnąłidorzucił:
–Otco!
–Kiedytak,to–tak!–zawołałpułkownik.–Widzę,żeigłąwam
wgłowiedepublicis[osprawachpublicznych]układano,jawam
łopatąwłożę!
–Dziękujemywaszmości,panieKleczkowski!–odpowiedział
zawszystkichpanSapiehamocnodrwiącymgłosem.–Aimnie,
wielkiemukanclerzowi,aczjakoprivatapersonaobecnytujestem,
nauczyćsięodciebieprzydarzyćmoże.
PanKleczkowskiłysknąłkumożnemupanuokiem,rzekłbyświlk
nazuchwałejagnię,leczpohamowałsięizacząłmówić:
–ZacaraDymitrapanowaniachciałmiłościwykrólnasz
dowieczystejzgodyzRusiądojść,wiarękatolickąszerzyć
iutwierdzaćnastroniemoskiewskiej,anaSzwedówzastępy
Dymitrowepchnąć...
–Gadająludziskaitoiowowtejmaterji–wtrąciłwielkikanclerz
litewski–aprzecieżpamiętaćmusimy,żeamicusPlato,sedmagis
amica–veritas.[Platonjestprzyjacielem,leczwiększąprzyjaciółką
jestprawda]PodobnodwóchbyłoDymitrówcarów,akażdyzosobna
szalbierzbyłioszust?Najgorszyzaśbyłówdrugi,którego
dozuchwałychpoczynańniecnyMiechowieckiwStarodubienamówił
ipopchnął.PonoćżadnatolatoroślgroźnegocaraIwana,jenoHawryło
Wierowkin,synbojarzynkalichego,abozgołażyd?
PanJaroszKleczkowskipodniósłhardągłowęikrzyknął:
–Łeżtojest,odwrogówzadana!SamOjciecŚwięty„kochanym
synemiszlachetnympanem”gonazwał!DymitrnaKremluuszedł
śmierci.Gdysięobjawiłznowu,przyznałagocarycaMaryna,córka
wojewodysandomierskiego,jaśnieoświeconegopanaJerzego
Mniszcha.Miałówodnalezionycarewicz,jakDymitrIwanowicz,
jednoramięwyższe,brodawkęnapoliczku,tenżewiek,wzrost,
oblicze,postawę,włos...Dostukulawychczartów!Gdybyzaśniebył
prawymDymitrem,tojawaszmościompowiem:lepiejdziśjajkoniż
jutrokokosz!
–Ojakimżetokokoszumówisz,paniepułkowniku?Proszę?
Proszę!–ześmiechemzapytałmłodyDominikRadziwiłłidodał:
–O,Christ!
