Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
XPrzedmowa
czesnychakceleratorach,trzebarozumiećmechanikęklasyczną.Podrugie,najnowsze
osiągnięciawmechaniceklasycznej,związaneprzedewszystkimzrozwojemteorii
chaosu,przyczyniłysiędopowstaniazupełnienowychdziałówfizykiimatematykii
zmieniłynaszerozumieniepojęciaprzyczynowości.Towłaśnietenoweideesprawiły,
żeniektórenajwiększeumysływfizyceponowniezwróciłysięwstronębadańnadme-
chanikąklasyczną.Potrzecie,takjakidawniejdobrezrozumieniemechanikiklasycz-
nejjestniezbędneprzystudiowaniuteoriiwzględnościimechanikikwantowej.
Fizycyużywająokreślenia„mechanikaklasyczna”wdośćswobodnysposób.Wielu
znichokreślawtensposóbmechanikęNewtona,Lagrange’aiHamiltona;wichpoję-
ciu„mechanikaklasyczna”nieobejmujejużteoriiwzględnościimechanikikwantowej.
Zdrugiejstrony,wniektórychdziałachfizykiteorięwzględnościtraktujesięjakoczęść
„mechanikiklasycznej”—dlazwolennikówtakiegopodejścia„mechanikaklasyczna”
towistocie„mechanikaniekwantowa”.Byćmożewłaśniepodwpływemtegopoglą-
duwielekursów„mechanikiklasycznej”zawierawprowadzeniedoteoriiwzględności.
Ztegoteżpowoduumieściłemwksiążcerozdziałomechanicerelatywistycznej,zktó-
regoCzytelnikmożewedlewłasnegouznaniaskorzystaćlubnie.
Atrakcjąwykładumechanikiklasycznejjestto,żestanowionwspaniałąokazjędo
przyswojeniasobiewielupojęćitechnikmatematycznych,potrzebnychwwieluinnych
działachfizyki—wektorów,analizywektorowej,równańróżniczkowych,liczbzespolo-
nych,szeregówTaylora,szeregówFouriera,rachunkuwariacyjnegoimacierzy.Starałem
sięwszędziepodawaćchoćbyminimalnewprowadzenieczypodsumowaniekażdegoz
tychzagadnień(zewskazaniemliteraturydodalszychstudiów)iuczyćposługiwania
sięnimiwdośćprostymzwyklekontekściemechanikiklasycznej.Mamnadzieję,że
poprzestudiowaniutejksiążkiCzytelnikbędziemiałwiększąpewność,iżrzeczywiście
potrafikorzystaćztychważnychnarzędzi.
Jestnieuniknione,żeksiążkazawierawięcejmateriałuniżmożnaprzerobićwciągu
semestralnegowykładu.Próbowałemułatwićjakośwykładowcomdokonanietrudnego
wyboru,conależyopuścić.Książkajestpodzielonanadwieczęści:naczęśćIskładasię
jedenaścierozdziałówzawierającychmateriał„podstawowy”,natomiastczęśćIIzawiera
pięćrozdziałów„zaawansowanych”,któreniesązesobąpowiązaneiktóremożnaczytać
niezależnieodpozostałych.Oczywiścietenpodziałniejestzupełniejednoznacznyispo-
sóbwykorzystaniaksiążkizpewnościąbędziezależećodstopniaprzygotowaniaprowa-
dzącego(lubjegostudentów).WprzypadkunaszegosemestralnegokursunaUniwersy-
tecieStanuKoloradookazałosię,żemusiałemprzerobićgruntowniewiększośćmateriału
zczęściI,amateriałczęściIIudawałomisięprzerobićjedyniewtensposób,żestudenci
wybieralijedenzrozdziałówjakotematpracysemestralnej(conajwyraźniejsprawiało
imprzyjemność).Niektórzyzprofesorów,którzyprowadziliswojewykładynapodstawie
wstępnejwersjitegopodręcznika,stwierdzili,żeichstudencibylinatyledobrzeprzygo-
towani,iżwodniesieniudoczterechczypięciupierwszychrozdziałówmogliograniczyć
sięjedyniedoszybkiegoprzeglądu,zyskującwtensposóbwięcejczasunaomówienie
zagadnieńzczęściII.Nauczelniach,naktórychwykładmechanikitrwaprzynajmniej
dwasemestry,możliwebyłoprzerobieniecałejczęściIiwiększościmateriałuzczęściII.
PonieważrozdziałyczęściIIsąniezależneodsiebie,możnajeczęściowoomówić,
zanimskończysięczęśćI.Naprzykładrozdział12ochaosiemożnaprzerobićbezpo-
