Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
„Uwaga,pedofil”,anie:„Zajebistytwardziel”.
Powinnamtowiedzieć.Mójtataprzezcałeżyciepił,
grałnagitarze,jakwariatobsesyjnieoglądał
wiadomości,czyściłbrońiuczyłswojejedynedziecko
wszystkiego,cowiedziałoamerykańskichkrążownikach
szos.Wwiekudwunastulatrozpoznałabymmarkę,
modelirokprodukcjikażdegoamerykańskiego
sportowegosamochodu,jakiwypuszczono,acowięcej,
mogłabympowiedziećwam,żerokosiemdziesiątybył
fatalnydlacorvetty.Pokryzysiepaliwowymzlat
siedemdziesiątychwtymwłaśnierokuwprowadzono
nowysilnikwidlasty,którysprawił,żecorvettaniemogła
podjechaćpodgórę,zanimktośniewyszedłijejnie
popchnął.
Samochódbyłstary,alenietakbardzojakjeżdżący
nimpiernik.Rozumiałam,żeJulietmaprawomiećswoje
sprawyztymtatuśkiem,aleJezu.
Chociażwzdrygałamsięnawidokjegonierównejkoziej
bródkiiworkowatychdżinsów,Tonyniebyłtakizły.
Toznaczyzawszerobiłwrażenie,żejestbardzo
szczęśliwy,gdywidziJuliet,cobyłosłodkie,ipozatym
zawszechętnienaspodwoził,cobyłodośćważne,
zważywszy,żemieszkałamtakdalekopozarejonem
szkoły,żenawetniebyłotamautobusu,którym
mogłabymjeździćnalekcjeizpowrotem.
Jedynympowodem,dlaktóregopomimomojego
adresupozwolonomichodzićdoszkołyśredniejPeach
State,byłoto,żemojamamauczyłaplastykiwszkole
podstawowej.Kiedybyłammała,mamauważała,
żebędziejejbardzowygodniezabieraćmniezesobą
dopracy,zamiastposyłaćdoszkoływsąsiedztwie
–ijestempewna,żetejdecyzjiżałujedodziś.Zawsze
sprawiałamjejkłopoty,wyślizgującsiędoinnychklas
ikradnącinnymnauczycielomprzyborydozajęć
plastycznych–cobyłośmieszne,bomojamamauczyła
