Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Atychciałabyś?–zaciąłsię,niepotrafiącułożyćpoprawnego
stylistyczniezdania,jaknadziewiętnastolatkaprzystało.
–Co?–Popatrzyłananiegopięknymi,okrągłymioczami.
–Ataksobiepomyślałem…–Nonszalanckooparłsięoławkę,tak
jakbywcaleawcalenieobchodziłogoto,copowodowałoskurcze
strachuwjegożołądku.–Podamcitrzywarianty,wybierzjeden.
–Nosłucham.–Zzainteresowaniemodwróciłagłowęwjego
stronę.Pomyślał,żetowogólenieułatwiamutego,oczymchciałby
mówić.
–Pierwszytotaki,żezrywamyznajomość.–Zobaczył,żejuż
wzbierawniejoburzenie,więcpowstrzymałjągestem,żebyprzed
czasemniezrobiłamuawantury.–Drugito,żejesteśmyprzyjaciółmi.
Nicnierozumiała,przecieżbyliprzyjaciółmi.Zaczęłasię
zastanawiać,czyprzypadkiemMarcelnienajadłsięjakichśdziwnych
tabletek.
–Atrzecito,żepróbujemybyćrazem–wydyszał,zmęczony
intensywnościąmyślenia.Miałtozasobą.Niewiedział,czy
gozrozumiała,aledałjejwybór.Wduchuzacząłsięmodlić,żeby
zdecydowałasięnatrzeciązprzedstawionychjejopcji.Byłniemal
pewien,żetegowłaśniechciał.
Przymknęłapowieki,zastanawiającsięnadtym,cojejpowiedział.
Sercewjejpiersizaczęłomocniejbić.Wiedziała,żetoniejakieś
kalambury,jakaśgra,tylkopoważnasprawa,skorojejprzyjaciel
zacząłunikaćjejwzroku.Alezaraz,czykiedykolwiekotymnie
myślała,żeonaiMarcel?Dodupyztąprzyjaźnią.Mimożejej
pierwsząmiłościąbyłMichałzczwartejce,szybkozawiodłasię
nanimistwierdziła,żetenzwiązekniemasensu,boonwolał
kolegówipiłkęnożną.Zresztą,miaławtedydziesięćlatinienosiła
nawetbiustonosza.Nietocoteraz.Taknaprawdęchciałatego.Gorąco
tegochciałaimarzyłaotymprzedsnem,żebyMarcelpewnegorazu
