Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Ignorująctopytanie,JulkazwracasiędoRafała:
–Cootymmyślisz,kochanie?
Uśmiechasię,jakbyczekałnaswojąkolej
dowypowiedzi.
–Opowiemwam,comisiędzisiajprzytrafiłowpracy
–zaczynazwyższościąosoby,którawiecoś,czegoinni
niewiedzą.–Odjakiegośczasupracujeunasnarecepcji
takaAlinka,którarobimaślaneoczkazakażdymrazem,
gdyArturdomniewpada.Niemówiłemjej,żeArturjest
znówsinglem,boAlinkamadopierodziewiętnaścielat
iwogólenieuznałemtegozakonieczne.Wkażdym
razie…–Uśmiechasięszeroko.–Zapytałamniedzisiaj,
czytoprawda,żetenmójprzystojnykumpelzerwał
zdziewczynądlaprzyjaciółkimojejnarzeczonej.
–Icojejpowiedziałeś?–pytaJulkazzaciekawieniem.
–Prawdę.Żeniebędęomawiałzniążyciaprywatnego
moichprzyjaciół–odpowiadazudawanątroskąwgłosie.
–Oczywiściezapytałem,skądwie,itakwskrócietojej
współlokatorkazakademikajestasystentką
stomatologicznąwgabinecieKaśkisiostry.Kaśkadziś
wpołudniewpadładosiostrynaszybkąkawęiwieśćsię
rozniosła…
–Czyli…jaiAlicjadowiedziałyśmysięostatnie
–podsumowujesiostra,rzucającmiostrespojrzenie;Ala
nawetjużnamnieniepatrzy.Julkawzdychaikontynuuje
spokojnymtonem,wktórymsłychaćnawetnutęskruchy:
–Słuchajcie.Itakmiałamwamdzisiajzaproponować,
żebyścieprzyszlirazemnanaszślubiniezabieralijakichś
przypadkowychdziwaków.Wszystkozaplanowanejest
natip-top.–Szczerościjejodmówićniemożna.
