Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Ostrzegałamwaswielerazy,żetylkotosięterazliczy.
–Kochanie,czydobrzerozumiem?–wtrącaRafał.
–Kiedytychdwojesiępoznało,praktyczniezabroniłaś
munaniąpatrzeć,aterazsamaproponujesztakideal?
–Znamysiętylelat,żemamprawosądzić,żemój
bratumiezachowaćsięodpowiedniowstosunkudomojej
przyjaciółki,którajestczęściąnaszejrodzinyigdybywłos
jejzgłowyspadł,tonaszwłasnyojciecbysięnimzajął.
Pozatymsytuacjajestwyjątkowa.
–Julka,tojestniedorzeczne–odzywasięwkońcu
Alicja.–Owszem,niemusimyzapraszaćpartnerów
nawesele.
Zauważamodrazuróżnicęmiędzy„przyjdźcierazem”
a„niemusimyzapraszaćpartnerów”.Tak,tadziewczyna
mnieuwielbia.
–Aledlaczegoodrazumamyudawaćparę,zamiast
sprostowaćtęniedorzecznąplotkę?–dokańcza.
–Ponieważtaniedorzecznaplotkawyszłaodnas.
–Icoztego?Czytowłaśnieniejestzamieszanie,
któregonieżyczyszsobieprzedślubem?
–Toztego,żebiorącpoduwagęokoliczności,wierzę,
żemójbratmiałnaprawdędobrypowód.
Patrzęnasiostręzwdzięcznością.Wtympokojutylko
Alaniewie,dlaczegotakbardzoniechciałemiśćzKaśką
natenbal.Pochwilidziewczynawstajeibezsłowa
kierujesiędowyjścia.
–Alicja,poczekaj…–Wstaję,aleJulkamnie
zatrzymuje.
–Zostawją.Jutrosobiepogadacie,terazwysłuchasz,
