Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
pomyśleć,żebyłanienormalna,tymczasemona
potrzebowałajedyniemiłościiuwagi.
–Myślę,żejestemnagranicyżyciaiśmierci.Nie
wiem,cobędziedalej…Jedyne,czegoterazpragnę,
toprzytulićsiędoGabriela.Kochamgo.–Maria
popatrzyłanabransoletkęiprzypomniałasobie,jacybyli
szczęśliwi.
Nagledostrzegławoddalikobietęubranąwpiękną,
jasnąsuknię.Wyglądałajakanioł.Jejdługie,lśniącewłosy
opadałyswobodnienaramiona,tworzącdiamentową
taflę.Nieznajomazbliżałasiędoniej,niosąccoś
wrękach.Kiedypodeszłabliżej,rozkazałajejwstać.
–Jakmamtozrobić?–zapytałaMariazoburzeniem.
–Uwierz–odpowiedziałakobieta.
–Wco?
–Uwierzwto,żetwojenogiiramionasąsprawne.
Wstańipodejdźdomnie.
Mariazamknęłaoczy.Tozawszepomagałowlepszej
wizualizacjiobrazów.Wysłałaintencjęimaksymalnie
skoncentrowałasięnatym,bywyobrazićsobie,jak
chodzi.Wtejchwilizobaczyła,jakidziezarękę
zGabrielem,aoboknichbiegaichukochanypies.
–Kochanie,przejdziemyprzeztorazem–usłyszała
szeptGabriela.
Nagleporuszyłapalcamiustóp,akrewznowuszybciej
zaczęłakrążyćwjejżyłach.Odzyskiwałaczucie.
–Kotku,przejdziemyprzeztorazem–odezwałsię
ponowniegłosukochanego.
Tesłowamiałymoc.Zkażdąchwilączuła,jakwraca
