Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–BotosynRagnatellego.Dziedzic–powiedziała
nabożnymgłosem.
–Dziedzic?–powtórzyłamtępo.Zabrzmiało,jakbybył
jakimśksięciem.
–Niedawnowróciłdodomu.Mówisię,żekiedyśmoże
przejąćszefowaniepoVictorze.–Elliepaplałajaknajęta.
Widać,żeplotkowaniebyłojejżywiołem.–O,atoGrand
–mówiącto,lekkosięzaczerwieniła.Noproszę…
Grandbyłwysokiinajszczuplejszyznichwszystkich.
Miałkrótkiekruczoczarnewłosy.Stądwydawałosię,
żeijegooczysątaksamoczarne.Możeprzezto,żemiał
jelekkozmrużoneijakbynieobecne.Poruszałsięjednak
niezwykleenergicznie.Delikatnieskinąłzuśmiechem
donasiElliezrobiłasięjużcałkiemczerwona.
–Niemów,żelecisznaniego–zażartowałam,dającjej
kuksańcawbok.
–Zwariowałaś?–odparłazażenowana,jakbym
powiedziałacośniewłaściwego.–Onnawetbynamnie
niespojrzał.
–Niewyglądająnagroźnychgangsterów
–stwierdziłampochwili.
–Boniemajątakwyglądać.Ragnatellibardzodba
oswójwizerunek.TokrólNewark,ludziegouwielbiają.
–Ściszyłaniecogłosidodała:–Iżebynieprzyszło
ciprzezmyśl,żebypowiedziećprzynichgłośnosłowo
„mafia”.
Hmmm,zaczynałomnietocorazbardziejintrygować.
Zupełnieinaczejsobietowyobrażałam.Myślałam,
