Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–niktbymnieniezdziwił.
Zadrzwiaminikogoniebyło.Korytarzprowadzący
dosaliobiadowejbyłsłabooświetlonyprzezświatło
dzienne,naścianiebeztroskowisiałobrazekzkotkiem,
którywymachiwałłapką,życzącdobregodnia
ipowodzenia.Notak,powodzenie–właśnietojestdla
mnieterazżyciowoniezbędne.Zsalisłychaćbyłocichy
śpiewDollyPartoniprzygłuszoneodgłosyrozmowy.
Kilkarazyzrobiłemwdech,wydechiruszyłem
naprzód.
Stolik,któryzajmowałem,byłnaprzeciwkookna,
nawprostkasy.Poprzyjściurzuciłemkurtkęsportową
zportfelemwkieszeninasiedzenie,telefoniokulary
przeciwsłonecznepołożyłemnastoliku.Właśnietambyły,
oboktalerzazresztkamiomletuorazświeżejfiliżanki
kawy,zamówionejtużprzedferalnympójściem
dotoalety.
Najpewniejjakmogłemskierowałemsiędoswojego
miejsca,rzucającspojrzeniewstronęlady.Tamspokojnie
rozmawializesobąRandall,dyżurnykucharzposiadający
przytłaczającąumiejętnośćprzypalaniawszystkich
rodzajówpotrawzjajek,ijakaśnieznajomakobieta.Upiła
łykkawyzfiliżankiiwstydliwiesięzaśmiała.Niktnie
zwróciłnamnieuwagi,tylkoRandallłypnąłwmoją
stronę.Cóż,byłemstałymklientemjużoddwóchlat,
czymśwrodzajuelementuwystrojuwnętrza.Tonic,
oddziśwszystkosięzmieni.
Podszedłemdostolika,niezgrabniechwyciłemkurtkę
ispróbowałemszybkojąnaciągnąć.To,rzeczjasna,się
nieudało.Wszamotaninieusiłowałemtrafićręką
