Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
JedzenieI
C
hińskiejedzeniejestczerwone.Aprzynajmniejja
takabyłam,gdyporazpierwszyjadłamrobakiiskor-
piony.Alepokolei.
JużMarcoPolopisałotym,żechińskakuchniada-
jeludziomszczęście,ponieważChińczycypotrafią
przyrządzićkulinarnearcydziełopraktycznieznicze-
go.TakjakróżnesąChiny,takodmiennesąposiłki,
dominujekuchniaregionalna.Dorzućmydotegojesz-
czepięćdziesiątpięćmniejszościetnicznychidziesięć
różnychsłównaokreślenieróżnychrodzajówsmaże-
niainicniestaniesięprostsze.Zanimtuprzyjecha-
łam,wydawałomisię,żeChińczycyjedzągłównieryż,
wprawdziesłyszałamopsach,alesądziłam,żetotylko
złośliwedocinkikolegów.Namiejscuokazałosię,że…
jestjeszczegorzej.
Owszem,jedząryż,alenajbardziejlubiągomiesz-
kańcypołudnia.CizpółnocymająwsobiecośzWło-
chów–wybierająmakaron.
–Topoczyjejstroniedzisiajjesteś:północyczypo-
łudnia?–pytajązciekawościąchińscyznajomituż
przedzamówieniempotrawwrestauracji.
–Pogodzęwas,poproszęomakaronryżowy.
Towersjaoptymistyczna.BoChinysąmiejscem,
gdzieniemarzeczyniejadalnych.To,comynazywamy
robactwem,dlaChińczykówjestsmakołykiem.To,co
mydajemydojedzeniapsomikotom–tuuchodzi
zararytas.
~18~
