Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
5
Próbowałnapisaćdoniejlist.
Alexsiedziałnapryczywswoimnamiocie,zdeskąnakolanach
ipióremwdłoni,zktórejzdjąłrękawiczkę.Pogodazaczynałasięrobić
wpełnizimowa,chociażnapołudniuklimatbyłłagodniejszy.Alex
miałnasobiedodatkowąwarstwępodbrązowąkurtką.Byłatoczęść
nowegomunduru,któryzaprojektowałdlaNorsarów,akolor
zapewniałlepszykamuflażniżtradycyjnaczerńkawalerii,aleAlex
nadalodruchowootrzepywałrękawy,ponieważkiedywidziałjekątem
oka,wydawałymusięzakurzone.
Poruszyłzmarzniętymipalcamiizmarszczyłbrwinadpergaminem
czekającymnajegosłowa.SłodkiDuchu,ależzaniątęsknił.
Najlepiej,gdybytobyłocoś,cozastąpiłobyzaginionylist,który
AlexwysłałdoSageponadroktemu,apotemznalazłwjejrzeczach,
gdyatakKimisarówzmusiłjądoucieczkinaterenCasmunu.Miałten
listprzysobie,kiedyruszyłwśladzanią,alegdyzostałpojmany
iwtrąconydowięzienia,spalonocałejegoubranie,bypozbyćsię
pasożytów.Chociażtamtenlistbyłpełenzdańiopisów,
nawspomnieniektórychAlexrumieniłsięnawetteraz,Sage
najwyraźniejbardzogoceniła.
Nadalczułdoniejtosamo,możenawetsilniejniżjeszczeroktemu.
Problempolegałjednaknatym,żechwilowonateuczucianakładało
sięrozdrażnienie.Byłonimprzesyconewszystko,coAlexmógłby
napisać.
Źródłemtejfrustracjiniebyłyjegoobowiązki.Dowodzenie
Norsaramistanowiłozaszczyt,ojakimkażdybymarzył–nie
wspominającotym,żeAlexbyłteraznajmłodszymmajoremwhistorii
Demory.Niechodziłotakżeoto,żejegowuj,czylikról,wyznaczył
SagenaambasadorkęwCasmunie.Niktlepiejodniejsiędotegonie
nadawał.Obojezajmowalinajlepszenaświeciestanowiskawobecnej
sytuacji.
Właśnie,chodziłooświat.Toświatsprawiał,żeniemoglibyć
