Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
konsekwencjeiodosobnienie.Odosobnieniejestrodzajemkary,taksamojaksąniąlogicznekonsekwencje,które
zwykleokazująsięwilkiemwowczejskórze.
Jednozmoichulubionychpowiedzeńbrzmi:„Czyżniejestszaleństwemuważać,żeabydziecizachowywałysię
lepiej,najpierwmusimysprawić,bypoczułysięgorzej?”.Słysząctozdanie,rodziceinauczycielenajczęściej
zdająsobiesprawęzniedorzecznościtegoprzekonania,ajednakwkonfrontacjiznieodpowiednimzachowaniem
nagminnieuciekająsiędostosowaniakar.
Koncentracjanarozwiązaniachbyładlamnieswegorodzajuobjawieniem.Pewnegodniauczestniczyłam
wspotkaniuklasowym,naktórymuczniowiewymyślali„konsekwencje”dlaspóźnionegonalekcjęucznia.
Zauważyłam,żewszystkiezaproponowaneprzeznich„konsekwencje”byłymniejsząlubwiększąkarą.
Zarządziłamprzerwęispytałam:„Jakmyślicie,cobysięstało,gdybyściezamiastnakonsekwencjach
koncentrowalisięnarozwiązaniach?”.Dzieciakiszybko„złapały”,ocomichodzi,iwszystkiekolejnesugestie
byłypomocnymirozwiązaniami.Odtamtejporymówięrodzicomokoncepcjiskupianiasięnarozwiązaniach
izawszepotemsłyszę,jakbardzosązdumienitym,żedziękitakiemupodejściuliczbakłótniczywalkwdomach
iszkołachzdecydowaniesięzmniejsza.
Wtymwydaniubardzomocnopodkreślamrównieżodpowiedzialnośćdorosłychzawieleproblemów
wychowawczych.Zanimrozwinętemat,wyznam,żewahałamsię,czyotympisać.Obawiałamsię,żeniektórzy
mogąodebraćtojakozarzut,aprzecieżmoimcelemjestpoprostubudowanieświadomościizwiązanejznią
odpowiedzialności.Wpewnymmomenciezdałamsobiesprawę,żerodzicemoglibyuniknąćwieluwyzwań
wychowawczych,gdybysamipodjęlitrudzmiany.Szczerze?Miałamdośćnieustannegowysłuchiwanianarzekań
rodzicównadzieci.Zaczęłamwięcdelikatnieiuprzejmiepytać,jaksamiprzyczynilisiędopowstaniaproblemu.
Miałampodejrzenia,żeniektóre„nieodpowiedniezachowania”dziecizostaływpewnymsensie
„zaprogramowane”przezdorosłych.Przykłademmożebyć„bunt”dzieckawreakcjinażądaniarodzicalub
nauczyciela.Tosamodzieckomogłobybyćskoredowspółpracy,gdybydorosłyzaangażowałjewproces
wymyślaniarozwiązańpodczasspotkańrodzinnychczyklasowychalbopomógłmustworzyćplandnia,apotem
zamiastżądać,pytał:„Jakabyłanaszaumowa?”lub„Jakaczynnośćjestnastępnawkolejności”?Oczywiściemoże
sięzdarzyć,żeterozwiązanianiebędądziałaćwkażdejsytuacji,dlategowłaśniepozytywnadyscyplinamatak
wieleróżnychtechnik.
Osobowość:jaktwojawpływanatwojedziecitozupełnienowyrozdział,którypomagazrozumiećdorosłym,
doczegozachęcajądzieciswoimzachowaniem–sątozarównorzeczypozytywne,jakinegatywne–wynikającym
ztakiej,anieinnejkonstrukcjiosobowościowej.Wieludorosłychnieuświadamiasobie,jakpodejmowane
wdzieciństwiedecyzjewpłynęłynato,kimsądzisiaj,izkoleijakto,jacysą,wpływanaichpotomstwo.Wiedza
zawartawtymrozdzialemożebyćinspiracjądozmianywłasnychzachowań,którebyćmożeskłaniajądzieci
dopodejmowanianienajszczęśliwszychdecyzjiwprocesiekształtowaniawłasnejosobowości.Iznówpragnę
podkreślić,żepisząctenrozdział,dalekabyłamodoceniania,obwinianiaczykategoryzowaniakogokolwiek.
Świadomośćjestkluczemdozmiany.
Przezostatniedwadzieściapięćlatwobszarzerodzicielstwaiwychowaniadziecidokonałosięwielezmian.
Namacalnymtegodowodemjestmiędzyinnymifakt,żenamojewykładyiwarsztatyprzychodzicorazwięcej
ojców,którzybardziejangażująsięwwychowaniedzieci.Innezmiany(jaknaprzykładnadmiernymaterializm
czybyciesuperrodzicem)dasięzniwelować,apoczynionewichwynikuszkodynaprawić,jeślirodzicewezmą
sobiedosercasugestie,którezawszeleżałyupodstawpozytywnejdyscypliny.Najważniejszaznichmówiotym,
żerodzicewyrządzajądzieciomkrzywdę,jeślizbytczęstojewyręczają,nadmierniechronią,ratujązkażdej
opresji,niespędzająznimiwystarczającodużoczasu,kupująimzbytwielerzeczy,odrabiajązanieprace
domowe,gderają,wywierająnaciski,stawiajążądania,besztają,apotemwpoczuciuwinyusiłują
imtowynagrodzić.
Fundamentemzdrowegopoczuciawłasnejwartościjestprzekonanie:„Jestemzdolny/potrafię”.Kiedyrodzice
robiąrzeczywymienionewpoprzednimakapicie,dzieciniemająszansyaninastworzenietakiegoprzekonania,
aninarozwinięcieumiejętności,któremogąjewtymwspierać.Nieustannemówieniedzieciom,comająrobić,nie
stwarzaimokazjidowymyślaniawłasnychrozwiązańisprawdzaniaichanidoćwiczeniakompetencji,których
rodzicespodziewalibysięunichwbliskiejprzyszłości.
Spotkaniarodzinneiklasowestałysięniecobardziejpopularne,alejeszczedalekadrogaprzednami.
Towłaśniepodczasnichdziecimająokazjęrozwijaćwszystkiesiedemważnychprzekonańiumiejętności
opisanychwrozdzialepierwszym.Niestetywielurodzicówinauczycielimylnieuważa,żemogąrozwinąćjebez
praktykiidoświadczenia.
Niedawnoudzielałamwywiadupewnemuredaktorowi,którybyłświęcieprzekonany,żedoskonaławiększość
