Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
18
Praca-etyka-polityka.Wybórtekstów
Chodzi[ł]oto,aby-możejeszczebardziejniżdotąd-uwydatnić,żepracaludzka
stanowiklucz,itochybanajistotniejszyklucz,docałejkwestiispołecznej,jeżeli
staramysięwidziećnaprawdępodkątemdobraczłowieka.Jeślizaśrozwiązanie
-czyraczejstopniowerozwiązywanie-tejstalenanowokształtującejsię,inanowo
spiętrzającejkwestiispołecznejmaiśćwtymkierunku,ażebynżycieludzkieuczy-
nićbardziejludzkim”,wówczaswłaśnieówklucz-pracaludzka-nabieraznaczenia
podstawowegoidecydującego(JanPawełII1981:3).
Jednakprocesowirewaloryzacjipracyjakowartościsamejwsobietowarzyszy
współcześnieprocesprzeciwny.Zjednejstronyjesttoprocesprowadzącydodepre-
cjacji,powiązanyzpraktycznymindywidualizmemgenerującymsytuacje,kiedy
społecznysenspracyizespołowegogospodarowanianabieracharakteruinstru-
mentalnego,wolnegoodpojmowanejwkategoriachpoczuciaodpowiedzialności
zainnychpracującychodpowiedzialnościmoralnej.Zdrugiejstronyzwiązanyjest
równieżzprzewartościowywaniempracywujęciupostmodernistycznym,gdzie
wmiejsceparadygmatupracypojawiasięparadygmatkonsumpcji,wpleciony
wzłożonyprocesglobalizacji.Ponadtozachodząważnezmianyzarównowtreści,
jakiformachpracyczyteżformachzatrudnienia(Walczak-Duraj2011a,2011b).
Procesyteprowadządosytuacji,wktórychmożnamówićnieozakorzenianiu
wpracy,aleozjawiskuprzeciwnym-wykorzenianiu,pojmowanymzarówno
jakoodchodzenieodwspólnotowego,społecznegorozumieniapracyijejetyczne-
gokontekstuwkierunkuindywidualizacjipracy,jakiszukaniealternatywnych
sposobówbudowaniawłasnejindywidualnejtożsamości,dlaktórychpracanie
stanowijużpunktuodniesienia.Zwłaszczazaśtakieatrybutyzwiązanezpracą,
jakzespółpracowniczy,relacjepracownicze,wspólneprzeżywaniepracy,wspól-
nespędzanieczasupopracyitp.Niesposóbwjednymtekścieporuszyćwszystkie
ważnewątkizwiązanezpostępującym,choćniezawszeuświadamianymprzez
jednostkiprocesemtakpojętegowykorzenianiazpracy.Wartojednakzasta-
nowićsięnadtym,czywprzestrzeniżyciaspołecznegozostałyjużwypracowa-
nejakieśinneobszaryludzkiejaktywności,mogącestanowićwzględnietrwa-
łąispołecznieakceptowanąplatformędoświadczaniaprzezjednostkiwłasnej
podmiotowości,tożsamościczybiografii,wktórejwspólnotalosu,grupowych
doświadczeńiodniesieństatusowychmiałabytakąsiłęjakpraca.Oczywiście,
owastanowiącapodstawęwytwarzaniawięzispołecznejwspólnotalosuwystę-
pujerównieżwinnychmezo-imikroświatachspołecznych,nietylkozresztą
wśródludzi,aletakżewśródzwierzątczyroślin,np.drzewawleśnymekosyste-
mieudzielająsobiewsparciarównieżzapośrednictwemkorzeni2.Jakwyjaśniał
Szczepański:
2
PeterWohlleben,niemieckileśnikzReńskichGórŁupkowychuważa,żedrzewawlesie
istotamispołecznymi;porozumiewająsięzesobą,troszcząoswojepotomstwo
ipielęgnująstarychichorychsąsiadów,doświadczająwrażeń,mająuczuciaipamięć.
Wtworzonymwspólnieekosystemiezawierająnawet„przyjaźnie”.Jaktwierdziautor:
„Wtakimśrodowiskudrzewamogąrosnąćbezpiecznieidożywaćmatuzalemowego