Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
lokalnychaktorów,budująwręczswoistą„moralną
narrację”(Gow2002)iintensywniepracują,szczególnie
wostatnichdekadach,winstytucjachrozwojowych.Wciąż
jednakpowracająciemnestronyideieksportowanego
rozwoju,awrazznimikluczowyproblemrelacjidominacji,
podporządkowania,rozumienialokalnychświatów,relacji
władzy,odpowiadanianaludzkiepotrzeby,awszystko
toprowadzigdzieśdofundamentalnegosporu.Programy
rozwojusąkrytykowaneiprzebudowywaneprzez
antropologów,wciążwalczącychowydobycienajaw
przedewszystkimlokalnychpotrzeb,alewsamej
antropologiiideapracynarzeczrozwojupowraca
nieustannie,burzącetycznekonsensusyidrażniącswym
dziedzictwemXIX-wiecznejantropologicznej„drogi
docywilizacji”,niczymprześladujący„niechcianyduch”,
„nieproszonygość”.Cowięcej,odbadańzzakresu
antropologiiekonomicznejpoekspertyzydużychagencji
rozwojowych,etnografowiebadająteżskutki,
konsekwencjeiocenywdrażanychprogramów,odlat80.
zdecydowaniecorazbardziejkoncentrującychsię
na„miękkich”,kulturowych,środowiskowychaplikacjach
programówpomocowych(anietylkonaichplanowaniu).
Choćwieluantropologówbronizaangażowaniawpracę
narzeczrozwojuizamiast„złegobratabliźniaka”widzi
wdziałaniachrozwojowych„bratamoralistę”(zob.Gow
2002),losyantropologicznejpracynarzeczrozwoju
wkroczyłynakolejneetapyiwkolejne
przewartościowania.Instytucjepomocowewlatach90.,
wrazznaciskiemnaprawaodrębnościpojęćetnicznych,
mniejszościnarodowych,nalokalneformypraw
człowieka,stopnioworelatywizowałyaparatpomocy
rozwojowejijegoukrytąpolitykęstawianiażądań
iwymaganiaefektów.Głównezałożeniarozwojuprzestały
byćinstytucjonalnym,twardymdyskursem,ukrywającym
podmaskąwymagańskutecznościtwarderelacjewładzy
ineoliberalnąprodukcję.Pojawiłysiępraktykidzielenia
rozwojuzlokalnymiaktoramispołecznymi(
community-
drivendevelopment
)iprzepisywaniagonagłosy
społecznościlokalnych,upodmiotowienia
(„uwłasnowolnienia”,
empowerment
),prawczłowieka,ale
