Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Związekkształceniaiwychowaniazrozwojemczłowieka
irozwojem.Wliteraturzeanglosaskiejterminyte
częstosąużywanesynonimicznie:zbehawioral-
negopunktuwidzeniakumulowaniesięskutków
uczeniasięjestbowiemczęstoutożsamiane
zrozwojem.Jednakżekonotacjetychterminów
sąróżne.Badaczezorientowanibiologicznie
przykładająwagędodziedziczeniapodatnościna
stymulacjęi/lubzdolnościdouczeniasię,empi-
ryścizaśodwrotnie–zwracająuwagęnarolęod-
działywańśrodowiskowych,wtymwpływów
społecznychikulturowychwrozwojuzdolno-
ścidouczeniasięjednostki(zob.rozdz.3).
Akcentowanieodmiennościtychdwóchorienta-
cjiteoretycznychmożeprowadzićdoniezawsze
uzasadnionegoprzeciwstawianiasobieprocesów
rozwojowychiuczeniasię.
Wdyskusjachnatematzwiązkówuczeniasię
zrozwojemwpsychologiizwykleodwołujemy
siędopracPiagetaiWygotskiego.Obajreprezen-
tująpodejściekonstrukcjonistycznewbadaniach
nadrozwojem.Zwracającuwagęnaaktywność
dzieckawstosunkachzotoczeniem,niecojed-
nakinaczejrozumiejąrolęuczeniasięinaucza-
niawrozwoju.
Wspotykanychwliteraturzeinterpretacjach
teoriirozwojuPiageta(1966,1981),przywoływane
sązwyklejegorozważaniawskazujące,żerozwój
poprzedzauczeniesię:tworzyjakościowonowe
strukturypoznawcze,uczeniesięzaśzwyklewy-
pełniajetreścią,odpowiadając–jakprzyjęłosię
mówić–zaichrozwójhoryzontalny,czylizapo-
szerzenieichzastosowaniawcorazszerszymob-
szarzedoświadczenia(zob.np.zjawiskodécalage).
Inaczejmówiąc,rozwójjakościowonowych
strukturdokonujesięspontanicznie,gromadzo-
nezaśwswobodnymeksperymentowaniuoraz
doświadczeniuiodpowiedniozaichpomocąor-
ganizowane(wewłasnejaktywności)efekty
uczeniasięprowadządoodkrywanianowych
właściwościświatafizycznegoispołecznego.
Wprocesieposzerzeniazakresuzastosowania
tychstrukturdochodzidolepszegoichzrówno-
ważeniaiosiągnięcianowejadaptacjiwstosun-
kachzotoczeniem.
Innysposóbmyśleniaodnajdujemywpra-
cachWygotskiego(1978,1989).Zjegorozważań
wyłaniasiępogląd,żedobreuczeniewyprzedza
rozwój:uruchamiaróżneprocesyrozwojowepod
wpływembodźcówdydaktycznych(nauczanie
rozwijające).Dowodził,żemożnawyróżnićdwa
poziomyfunkcjonowania:1)obecny,którydaje
sięokreślićnapodstawiepomiaru/obserwacji
wykonaniazadaniaprzezdzieckosamodzielnie,
oraz2)potencjalny,gdykorzystaonozpomocy
dorosłego.Różnicęmiędzytymipoziomamina-
zywałstrefąnajbliższegorozwoju,napodstawie
którejmożnawnioskowaćokierunku,wktórym
rozwójdzieckabędziepostępowałwnajbliższym
czasie.Uważał,żepoprawazdolnościwpowtó-
rzonympomiarzewykonaniazadania/zadań
przypomocydorosłychwskazujenagotowośćdo
uczeniasię,awłaściwienapodatnośćdzieckana
stymulacjęwosiąganiuidoskonaleniunowych
formfunkcjonowania.
Ogólnierzeczbiorąc,obiekoncepcjeakcentu-
jąkoniecznośćosiągnięciagotowościdokorzy-
staniazekspozycjinaprzypadkowelubplano-
wanesytuacjestymulująceuczeniesię.Obie
koncepcjezakładająrównież,żeuczeniemoże
wytwarzaćskutkimniejlubbardziejodległe,
sprzyjającelubutrudniającepowstawanieno-
wychstrukturifunkcjipoznawczych.Takwięc,
rozwójwyprzedzauczeniesię,abymożliwebyło
uczenie,alejednocześnieskutkiaktualnego
uczeniasięmogątworzyćkapitałbędącypodsta-
wądalszegorozwoju.
To,coróżnipoglądyPiagetaiWygotskiego,to
założenianatematpotencjałurozwojowegooraz
sposobustymulowaniarozwojuwnauczaniu.
Pierwszyznich,zakładającgenetycznepodłoże
rozwojustrukturmózgowych,wiązałpotencjał
zosiągnięciemokreślonegostadiumrozwoju
strukturpoznawczych.Twierdząc,żesekwencja
stadiówwontogeneziejeststałaikonieczna,nie
negowałjednakmożliwościstymulowaniaroz-
wojustrukturpoznawczychwinterakcjachzoto-
czeniem,wtymznaczeniawarunkówspołeczno-
-kulturowychiwspółdziałaniazrówieśnikami
idorosłymi(Piaget,1972a).Postulowałtworzenie
podkierunkiemnauczycielawarunkówswobod-
negoeksperymentowania,aktywizującegopoten-
cjalnefunkcjepoznawczeidoskonalącegorozwi-
jającesięstruktury(Aebli,1982;Piaget,1977a).
Drugiznich,przyznającdecydującąrolęczynni-
komkulturowo-historycznym,wiązałpotencjał
rozwojowynietylezezdolnościądouczeniasię,
ilezzakresempodatnościfunkcjipoznawczych
nawsparciespołeczne,podkreślającznaczenie
interakcjidzieckazdorosłymiwtrakcierozwią-
zywaniaróżnychzadań,coumożliwiakontrolę
ikierowaniejegouczeniemsięirozwojem(Wy-
gotski,1978;zob.teżFilipiak,2015;Mietzel,2002).
53