Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Aleskoroniewykazałamsiępilnością,proszępani,
niepowinnamiść.PannaWoodbyłaowielebardziej
pracowitaodemnie,iinnepannyrównież.
–Męczącadziewczyna!–odburknęłapaniMason
–możebyłobyilepiejzostawićjąwdomuzato,żemisię
taknaprzykrza.
Leczgdypodniosławzrok,ponownieuderzyła
jąniezwykłaurodaRuth;jakatoozdobazakładu,ztym
kształtnymzarysemsylwetki,urodziwątwarzą
ociemnychbrwiachiciemnychrzęsach,zkasztanowymi
włosamiijasnącerą.Nie!Pilnaczygnuśna,RuthHilton
musisiędzisiajzaprezentować.
–PannoHilton–rzekłapaniMasonzesztywną
godnością–nieprzywykłamdotego,abypodważano
medecyzje(oczymmogązaświadczyćtemłodedamy).
Jakmówię,takteżuważam;imamswojepowody.Niech
panizatemusiądzie,jeśliłaska,ipamięta,żemabyć
gotowanaósmą.Anisłowawięcej–zdałosięjejbowiem,
iżRuthzamierzaponownieprzemówić.
–Jenny!Typowinnaśpójść,nieja–rzekłaRuth
szeptemdopannyWood,siadającobokniej.
–Cicho,Ruth!Niemogłabympójść,nawetgdybym
chciała,zewzględunakaszel.Gdybymtojamiała
zadecydować,wolałabym,abyśtoty,aniektoinny,
poszłatamzamiastmnie.Przypuśćmy,żebyłatomoja
decyzja,uznajzatemowąprzyjemnąokoliczność
zaprezentodemnieiopowiedzmiowszystkim,gdydziś
wieczórpowróciszdodomu.
–Dobrze!Jakotakąjąprzyjmę,niezaśdlatego,
żenaniązapracowałam,boniezapracowałam.Azatem
dziękuję.Niewiesznawet,jakąmitawyprawadaradość.
Ubiegłejnocypracowałamsumiennieprzezpięćminut,
potymjakusłyszałamobalu,takbardzopragnęłam
pójść.Lecznieumiałamwytrwaćprzypracy.Ojej!
Inaprawdęusłyszęorkiestrę!Izobaczęwnętrzapięknego
ratusza!
