Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Ojciecroześmiałsię.
–Tobiemożesięwydawać,żetoszybko,alejapracujęnadtym
odlat.
Zmrużyłemoczyipodniosłemgłowę.
–Nierozumiem?
Wtymmomencieotworzyłysiędrzwiiweszłamojamatka.Jak
zawszeojciecrozpromieniłsięnajejwidok.
–Amberly,wyglądaszolśniewająco–powiedział,podchodząc,żeby
sięzniąprzywitać.
Uśmiechnęłasiętakjakzwykle,jakbybyłazaskoczona,
żektokolwiekzwróciłnaniąuwagę,apotemobjęłamęża.
–Mamnadzieję,żeniezbytolśniewająco.Niechciałabymdzisiaj
odwracaćniczyjejuwagi.–Wypuściłazobjęćojcaipodeszładomnie,
żebyuściskaćmniemocno.–Wszystkiegonajlepszego,synku.
–Dziękuję,mamo.
–Prezentumożeszsięspodziewaćniedługo–powiedziałaszeptem,
apotemodwróciłasiędoojca.–Jesteśmygotowi?
–Owszem,jesteśmy.–Podałjejramię,więcposzłaobokniego,aja
zanimi.Jakzawsze.
***
–Iletojeszczepotrwa,waszawysokość?–zapytałdziennikarz.
Mocneświatłakamersprawiały,żeczułemnatwarzygorąco.
–Nazwiskazostanąwylosowanewpiątek,awkolejnypiątek
dziewczętaprzyjadądopałacu–odpowiedziałem.
–Czywaszawysokośćsiędenerwuje?–odezwałsięnowygłos.
–Tym,żemampoślubićdziewczynę,którejjeszczeniepoznałem?
Tozupełnierutynowezadanie.–Mrugnąłemiobserwowałem,jak
