Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
dziennikarzesięśmieją.
–Czytakaperspektywaniejestdlawaszejwysokości
nieprzyjemna?
Poddałemsięiniepróbowałemjużdopasowywaćpytańdotwarzy,
odpowiadałemtylkowkierunku,zktóregopadły,znadzieją,żesięnie
pomylę.
–Przeciwnie,jestemniezwyklepodekscytowany.–Możnaitak
powiedzieć.
–Wszyscywiemy,żewaszawysokośćdokonaświetnegowyboru.
–Błyskfleszaoślepiłmnie.
–Toprawda!–odpowiedziałktośinny.
Wzruszyłemramionami.
–Niewiem.Dziewczyna,którazdecydujesięzostaćzemną,nie
będziechybaprzyzdrowychzmysłach.
Znowusięroześmiali,ajauznałem,żetodobraokazja,żebysię
wycofać.
–Proszęowybaczenie,alepodejmujemydzisiajgościzrodziny
iniechciałbymbyćwobecnichniegrzeczny.
Kiedyodwróciłemsięplecamidodziennikarzyifotografów,
odetchnąłemgłęboko.Czycaływieczórbędzietakwyglądać?
RozejrzałemsiępoSaliWielkiej–stołyzostałyprzykryte
ciemnoniebieskimiobrusami,jasneświatłopodkreślałoprzepych
wnętrza–izrozumiałem,żeniemadlamnieżadnejucieczki.
Wjednymrogustaliwysocyurzędnicy,wdrugimdziennikarze–nie
byłomiejsca,gdziemógłbympoprostuspokojnieposiedzieć.Biorąc
poduwagę,żebyłotoprzyjęcienamojącześć,możnabypomyśleć,
żetojabędędecydowałojegoformie.Aletojakośnigdynie
wychodziło.
Kiedytylkowydostałemsięztłumu,rękaojcaobjęłamnieizłapała
