Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Daphnepodniosłagłowę,słyszącto.Wyrazjejtwarzyzmieniałsię
powoli.
–Czyciebietowogóleniezabolało?–zapytałagwałtownie.–Nie
jesteśażtakdobrymaktorem,Maxonie.
–Oczywiście,żejestmibardzoprzykro.
Wstałaiprzyjrzałamisięwmilczeniu.
–Alenieztychsamychpowodów,comnie–szepnęła.Przeszła
przezpokój,awjejoczachkryłasięprośba.–Maxonie,tymnie
kochasz.
Nieruszyłemsięzmiejsca.
–Maxonie–powtórzyłazwiększymnaciskiem.–Kochaszmnie.
Wiemotym.
Musiałemodwrócićgłowę,bointensywnośćjejspojrzeniabyładla
mnienieznośna.Przeczesałempalcamiwłosy,próbującubraćwsłowa
to,conaprawdęczułem.
–Nigdyniewidziałemnikogo,ktookazywałbyuczuciawtaki
sposób,jaktytowłaśniezrobiłaś,Daphne.Niewątpię,żemówisz
całkowicieszczerze,alejaniemogętegozrobić.
–Aletonieznaczy,żetegonieczujesz.Poprostuniemaszpojęcia,
jaktowyrazić.Twójojciecpotrafibyćzimnyjaklód,atwojamatka
zamykasięwsobie.Nigdyniewidziałeśludziokazującychsobie
miłość,więcsamniewiesz,jakjąokazywać.Aleczujeszto,wiem
otym.Kochaszmnietaksamo,jakjaciebie.
Powolipotrząsnąłemgłową,obawiającsię,żekażdasylabazmoich
ustsprawi,żewszystkozaczniesięodnowa.
–Pocałujmnie–zażądała.
–Cotakiego?
–Pocałujmnie.Jeślibędzieszpotrafiłmniepocałowaćipowtórzyć,
