Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
pociągu.Wciążjednakniemadośćsiły,bywstać.
–Gdziemaszpieska?–GłosdochodzidoWiktoriijakbyzoddali.
Nawetniepróbujewalczyćzniemocąciała.Wie,żetominie,musi
tylkocierpliwiepoczekać.
–Sprzedałaśgo?Wypuściłaś?Ty,żyjesz?
MocneręcechwytająWiktorięipodnosządopozycjisiedzącej.
–Mówiędociebie!
Wiktoriasłyszyplask.Mrowieniegorącąfaląrozchodzisiępojej
twarzy.Niepotrafiporadzićsobiezpowiekami.Kolejnyplask.
Gniewneiniecierpliwe:
–Ożeżty.
Obrazpojawiasięnagle.Lodowateświatłopodziemiarazi
Wiktorięwoczy.Dostrzegazaryspostaciiowaltwarzy.
Niskiłysawymężczyznamananogachsandałyibiałeskarpetki.
WkieszenijegokrótkichspodenekWiktoriadostrzegazarys
paralizatora.
–Wzięłaścoś?–pytazudawanątroską.
–Nie.Nie!
–Chodź,pomogęci.
–Zostawmnie–mówicichoWiktoria.
–Mendycięzawiną.
–Toco?
–Posadząnadołekzkurwami.
–Siedzętylko.
–Wyglądaszjakleżak.
–Muszęodpocząć.
–Nicciniezrobię.
–Idźsobie.
–Chodź–mówimężczyznaipróbujeobjąćWiktorięwpasie.–
Pomożeszmiznaleźćinnegomałegopieska.
