Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Nictuponiej.
–Kurwa!Fajnietu!
Dominikszybkimkrokiemobszedłtrzypokojowemieszkanie
iskomentowałjewewłaściwydlasiebiesposób.
–Fajnietodopierobędzie...Musimytowszystkojakośrozpakować.
Popatrzyliniechętnienastospudeł,abypochwilijednocześnie
rzucićsięnajednoznich.
–Tylkodmuchanieciwgłowie–roześmiałsięNorbert,gdy
Dominikpierwszydopadłdokartonu.
–Tobieteż,nieudawaj.Ruszsię!Szybciejtoogarniemy
wedwójkę.
Pokilkuminutachopadlinakiczowatą,dmuchanączerwonąsofę.
Byłtopierwszymebelwnowejmiejscówce,choćtymczasowy–icałe
szczęście.
–Tamzawiśnietelewizor!–Dominikwskazałnapustąścianę
naprzeciwko.
–Oilewkońcugoprzywiozą.Kuriermiałbyćdzisiaj,alejakoś
dotądnietrafił.
–Możeniechcemusięwdrapywaćtakwysoko?Jagodoskonale
rozumiem.
Norbertspojrzałnabratazpolitowaniem.Takimłody,azero
kondycji!
–Jestwinda,daradę.
–Tujestwinda?!Dlaczegonicniepowiedziałeś?!
–Żebyśnabrałkondycji,którejpotrzebujesz,abypomócmiogarnąć
całytenburdel.
Dominikuderzyłgopięściąwramię.Swojądrogą,Norbert
